×

Recensie

Hiphop

03 november 2019

Kanye West

Jesus Is King

Geschreven door: Steven Frölke

Uitgebracht door: Def Jam

Jesus Is King Kanye West Hiphop 2.5 Kanye West – Jesus Is King Written in Music https://writteninmusic.com

“They say you can rap about anything except for Jesus
That means guns, sex, lies, videotape
But if I talk about God my record won’t get played?”

Kanye voelde er niks voor. Op de radio draaien ze alleen maar troep. Rappers rappen alleen maar over wapens en seks. En zodra Kanye wat spiritualiteit in zijn muziek stopt door over de Schepper te rappen? Dan haakt iedereen af.

Tenminste, als je Kanye moet geloven. Bovenstaand citaat, waarin hij die frustratie uit, is afkomstig van Jesus Walks. Het is een single van zijn klassieke debuutalbum The College Dropout, en is eindeloos de hemel in geprezen. Niet in de laatste plaats door hemzelf. Hij had graag meer Jezus en meer God in zijn muziek willen hebben, maar het publiek wil seks, drugs en rock-‘n-roll.

We zijn vijftien jaar verder. In de tussentijd heeft Jezus altijd wel een rol gespeeld in zijn muziek, op het ene album meer dan op het ander. Het nieuwe Jesus Is King is echter volledig aan Kanye’s Christelijke geloof gewijd, nog meer dan aan Kanye.

Het resultaat is even matig als de meeste Christelijke muziek, om precies dezelfde redenen. Als de muziek ondergeschikt is aan het Christelijke thema, blijft er heel weinig over. Als het Christelijke thema de leidraad is, is een ontzettend eendimensionaal album het gevolg. Alles wat de muziek van Kanye West zo verschrikkelijk goed maakt, is afwezig.

Om te beginnen: indrukwekkende gelaagde producties. Afwezig. Kanye heeft naam gemaakt als een van de beste samplers en producers die de hiphop heeft gekend. Jesus Is King begint met Every Hour, waar zijn eigen Sunday Service koor best aardige gospelzang levert. In eerdere tijden had Kanye hier een inventieve sample van gemaakt, of er dreunende 808-drums ondergezet. Nu lijkt het een wat afgeraffeld intro, dat abrupt en allesbehalve soepel overgaat in het volgende nummer Selah. Dat nummer is weinig meer dan een paar orgelakkoorden en wat opzwepende drums die je meestal in de trailer van een Arnold Schwarzeneggerfilm vindt.

Soms vang je een glimp van hoop op. Closed On Sunday begint zoals geen Kanyenummer ooit is begonnen. De akoestische gitaar is mooi, en helder gemixt. Een enkele herhalende synthesizernoot doet zijn intrede, die hij rechtstreeks vanuit zijn album Graduation lijkt te hebben gehaald. Spanning bouwt op, maar naar niks. Zoals zoveel van zijn muziek sinds The Life Of Pablo klinkt het gros van het album afgeraffeld, en inspiratieloos. Ooit was Kanye de grootste perfectionist en maximalist, maar de nummers op Jesus Is King zijn gemiddeld aanzienlijk korter dan drie minuten.

Ook kon Kanye in het verleden als geen ander omgaan met gastbijdragen. My Beautiful Dark Twisted Fantasy was het toppunt: daar kwam de ene na de andere gastartiest voorbijkwam met de sterkste raps van zijn of haar carrière. Op Yeezus en The Life Of Pablo vond Kanye altijd precies de juiste plek voor de mooiste koortjes, refreinen en rapcoupletten. Die hoogtepunten zijn op Jesus Is King nagenoeg afwezig. Het sterkste nummer is dan ook een uitzondering op die regel: het legendarische (opgesplitste) rapduo Clipse komt voorbij op Use This Gospel. Voor het eerst in jaren haalt No Malice zijn pen en papier uit de kast, en geeft een gepassioneerd optreden. Ook Kanye is nu in goede vorm: zijn trademark vocoderzang klinkt ijzersterk. Een saxofoonsolo van Kenny G komt uit onverwachte hoek, maar is meer dan welkom. Het is een schaars hoogtepunt.

De teksten op Jesus Is King zijn weinig meer dan een verzameling kerkmisclichés. Zinnen die de gemiddelde Jehovagetuige aan je voordeur zal voorlezen uit de folder. Maar waar is Kanye’s persoonlijke relatie met zijn geloof? Waarom heeft hij zo’n ommekeer gemaakt, en waar komt die liefde voor god vandaan? Kanye weigert enigszins diep te gaan, en wat resulteert is zijn minst persoonlijke album ooit.

Het is zo treurig dat we tegenwoordig kunnen spreken van een slecht Kanye West-album. En dat is niet omdat de muziek zo Christelijk is. Kanye zal dat ongetwijfeld zo interpreteren, wanneer hij de onvermijdelijke negatieve reacties op dit album gaat incasseren. Volgens Kanye was zijn album The Life Of Pablo ook een gospelalbum. Daar kwam weinig van terecht. Alleen de opener, Ultralight Beam, is een écht gospelrapnummer. Het staat wat mij betreft ook in de top drie beste Kanyenummers ooit. Het is uniek, diepgaand, en vreugdevol. Voor iedereen zou een album voor en over Jezus hartstikke interessant kunnen zijn, maar dan moet er veel meer diepgang in zitten. Tijd om Ultralight Beam maar weer op te zetten, en nooit meer terug te kijken naar Jesus Is King.

 



  1. 1. Every Hour
  2. 2. Selah
  3. 3. Follow God
  4. 4. Closed On Sunday
  5. 5. On God
  6. 6. Everything We Need (feat. Ty Dolla $ign & Ant Clemons)
  7. 7. Water (feat. Ant Clemons)
  8. 8. God Is
  9. 9. Hands On (feat. Fred Hammond)
  10. 10. Use This Gospel (feat. Clipse & Kenny G)
  11. 11. Jesus Is Lord