Snerpend gitaren, destijds geflankeerd door al dan niet uni-sono aangestuurde orgelpartijen welden destijds op in de Zuidelijke Staten van de VS , meer bepaald vanuit Macon Georgia, een tijdje de thuishaven van de Allman Brothers. Gregg, de laatste van de getalenteerde broers is in 2017 heengegaan. Southern Rock blijkt nog immens populair in de Lage Landen, dat tonen succesvolle passages van telgen zoals Duane Betts, zoon van de eerder in ongenade gevallen gitarist Dickey die Duane Allman nog flankeerde. Betts Jr. smeedde op zijn beurt een muzikaal verbond met Greggs zoon Devon.

In Nederland bladdert het trio DeWolf wel eens in het repertoire van The Allman Brothers. Leif de Leeuw Band  komt nog het dichts bij de iconische southernrockers. In het zelf gecomponeerde bluesrock repertoire klinkt de invloed onveranderlijk, door  en het combo gaat regelmatig on the road  als jamband met twee drummers en een gitaartandem en orgelist graven ze in de erfenis van de southernrock. Onlangs was er een derde Allman Brothers Tour en na de Who The F*ck Is Britt Tour rond Sem Jansen, die met Uncle Sem de transitie van zangeres naar zanger doorzet is het tijd voor nieuw werk van Leif de Leeuw Band.

Ook In het persoonlijke repertoire van de gitarist rest er volop ruimte voor improvisatie en interactie met de band en vloeiend dubbelloopse gitaarpartijen met Jansen die bovendien voortreffelijke zang debiteert, met twee drummers en de hulp van producer toetsenman Sven ‘Hammond’ Figee creëren ze in de Marmalade Studio in Delft een bij momenten adembenemende southern rock sound. De stem van Leif de Leeuw horen we weliswaar nergens maar de gitarist heeft, een niet te onderschatten aandeel in zowat de helft van de songteksten.

Even luisteren naar het knap opgebouwde Lone Star of  een op snerpende slides geassembleerde Hard To Hold. In Neil Young’s Southern Man ontspint zich een spannend, soulvol duet met Bridget Lewis, hoewel een striemende aanklacht tegen het onuitroeibare racisme in de Zuidelijke Staten, klinkt de instrumentatie hier als triomf voor de sound van het Diepe Zuiden. De samensmelting en unieke klankkleur uit die contreien is overigens alomtegenwoordig. ‘Mighty Fine’, het is in dit geval geenszins een misplaatst adjectief.