De afgelopen weken werd al flink gespeculeerd over ‘dat nieuwe album’ van Steve Earle. Waar de één zich afvroeg of het net zo goed zou worden als het vorige, daar hoopte de ander dat het toch wel wat beter zou worden dan dat album I’ll Never Get Out Of This World Alive. Het is en blijft natuurlijk een kwestie van smaak en smaken verschillen nou eenmaal, toch denk ik dat zowel liefhebbers van het genre als liefhebbers van Steve Earle er met The Low Highway een topalbum bij hebben.

Het is Earles 15e studioalbum, opgenomen met zijn begeleidingsband The Dukes en (zoals de schijf zeer politiek correct vermeldt) Duchesses. Op de schijf bewandelt hij het hele spectrum uit zijn muzikale carrière, die begon in 1986 met Guitar Town. Op The Low Highway hoor je dus ook verschillende stijlen voorbijkomen: country, rock, folk en zelfs wat pop-invloeden. Veel afwisseling dus, wel is het album een samenhangend geheel.

Openingstrack en titelsong The Low Highway is pure americana. Het heeft een prachtig, onheilspellend geluid, door onder meer de pedal steel en die onmiskenbare stem van Earle. Heel anders is Calico County, een heerlijk rockend nummer met donkere, zware gitaren, met een verslavend terugkerend riffje. Een nummer dat zelfs liefhebbers van bijvoorbeeld Nick Cave zal aanspreken. Anders rockend (meer op z’n ‘Springsteens’) is 21st Century Blues. Meer toegankelijk, zeker niet minder mooi.

De eerste single van het album is Invisible, hieronder te beluisteren. Het nummer gaat over de ‘onzichtbaren’ in de maatschappij, de dak- en thuislozen. Het nummer geeft aan dat Earle nog steeds maatschappijkritische songs maakt, toch voelt het nu minder als noodzaak dan in het verleden wel eens gebeurde. Earle lijkt nu vooral goede muziek te willen maken, het opgestoken vingertje is meer middel en minder doel.

The Low Highway kent met het nummer Warren Hellman’s Banjo ook prachtige pure country. Of beter, bluegrass. Het nummer is een ode aan Warren Hellman, een steenrijke financier en tevens oprichter van Hardly Strictly Bluegrass. Dat is een gratis festival dat jaarlijks in het Golden Gate Park in San Francisco wordt gehouden. Ook dit festival financierde Hellman. In 2011 overleed hij aan de gevolgen van leukemie.

Earle is erg veelzijdig. Dat bewijst hij door niet alleen heel verdienstelijk muziek te maken, maar ook als auteur en als acteur. Dat laatste doet hij in de HBO serie Treme. Hiervoor heeft hij drie nummers (mede) geschreven die nu ook op The Low Highway staan. Dat zijn That All You Got?, Love’s Gonna Blow My Way en After Mardi Gras.

Het album eindigt met een tearjerking mooi moment van reflectie in het nummer Remember Me, een americana-ballad waarin Earle als vader tot zoon spreekt. Alleen dit nummer maakt het album al tot verplichte kost. The Low Highway is verkrijgbaar als cd alleen of (voor een eurootje meer) met een dvd erbij. Die 2e schijf is een keuze, die eerste dus een absolute verplichting: koop dat prachtalbum!

Tracklisting The Low Highway:

Disc1

1. The Low Highway
2. Calico County
3. Burnin’ It Down
4. That All You Got?
5. Love’s Gonna Blow My Way
6. After Mardi Gras
7. Pocket Full Of Rain
8. Invisible
9. Warren Hellman’s Banjo
10. Down The Road Part II
11. 21st Century Blues
12. Remember Me

Disc2 (DVD)

1. 4 performances from Austin City Limits tv show
2. Mini documantary, making of the album