Tim O'Brien & Darrell Scott
Memories And Moments
Memories And Moments is het 3e album van Tim O’Brien en Darrell Scott. Hun debuut Real Time kwam uit in 2000, het album We’re Usually A Lot Better Than This kwam uit in 2012 (in Nederland in 2013). Waarom het woord ‘debuut’ wat vreemd is, dat kun je lezen in de recensie van die meesterlijk mooie voorganger.
Dit nieuwe album kwam tot stand via crowdfundsite Kickstarter. Het kent een aantal belangrijke overeenkomsten met We’re Usually A Lot Better Than This: ook nu hoor je country, bluegrass en americana, ook nu zijn alle nummers akoestisch. Verder is er opnieuw 1 nummer dat is geschreven door O’Brien en Scott samen. Dat is het prachtige Keep Your Dirty Lights On, hieronder te beluisteren. Dit nummer heeft een duidelijke boodschap over ‘mens & milieu’ en bewijst zo eens te meer dat O’Brien en Darrell Scott ook erg goede songwriters zijn.
Er is nog een belangrijke overeenkomst: net als de voorganger kent Memories And Moments ook covers, hoewel dat er met 3 wel minder zijn. De 1e cover is het nummer Alone And Forsaken van Hank Williams (juist, ook op het vorige album stond een cover van hem). Het is een prachtige versie: de cover is langzamer dan het origineel, zeker net zo treurig en extra intens door de goede en mooie samenzang. De 2e cover is Just One More van George Jones, de countryheld die eerder dit jaar op 81-jarige leeftijd overleed. Jones stond naast zijn muziek bekend om zijn alcoholisme, duidelijk zal dus zijn waar dit nummer over gaat.
De 3e cover is meteen het belangrijkste verschil met het vorige album, daarnaast is het een extra reden om dit album aan te schaffen (en anders om het minimaal te beluisteren, overstag ga je toch wel): het gaat namelijk om een gastoptreden van niemand minder dan ‘zijne muzikale hoogheid’ John Prine. Met hem spelen ze één van zijn klassiekers, het nummer Paradise. Prine zingt en speelt gitaar. Oef, wat mooi…
De overige nummers komen of van O’Brien of van Scott. Het is niet te doen om hoogtepunten te noemen. Dat zou oneerlijk zijn voor de andere nummers. Beter is het dus om het album is zijn geheel een hoogtepunt te noemen. Hun 3e hoogtepunt al!
Op hun gezamenlijke website zegt Scott over de samenwerking van de twee: “Our strength is playing in the moment, so if you record that way, with us across from each other, leaking into each other’s mics, there’s an immediacy to it that translates to the listener. That’s our hope, anyway.” O’Brien voegt daaraan toe: “We wanted to keep that intimate feeling, it’s rare that you can play with somebody who can respond and magnify like Darrell does. So except for the one track, this record is just the two of us reacting to one another, and it’s a pretty good game of Ping-Pong. We end up doing stuff that neither of us would do on our own, and that’s pretty cool.”
O’Brien en Scott zijn waanzinnig goede instrumentalisten. Dat hoor je dus ook op hun nieuwe album, dat dan ook is opgenomen in slechts 3 dagen. Toch hebben ze veel meer dan techniek. Techniek alleen betekent namelijk nog niet automatisch dat je ook een verhaal kunt overbrengen. O’Brien en Scott kunnen dat zeker wel. En hoe!