De Amsterdamse zanger/gitarist Joep Pelt trok de laatste 10 jaar als een muzikale wereldreiziger naar de Mississippi, Mali, Ethiopië en de Cariben, ontmoette R.L Burnside en Ali Farka Touré, sloeg hun muziek op in zijn muzikale geheugen en legde zo voor zichzelf de lijnen tussen Amerikaanse blues en de Malinese desert blues. Met wijlen Lobi Traoré uit Mali nam hij het album I Yougoba op en vorig jaar verscheen bij Excelsior zijn laatste album I’m Off.

Afgelopen vrijdag presenteerde hij in het Amsterdamse Soeterrijntheater zijn nieuwste CD: Stolen Serenades, zijn eerste coverproject waarin hij bekende en minder bekende songs in een bluesjasje steekt, zowel op Amerikaanse als West-Afrikaanse wijze. Samen met Eric Calmes (bas), Dirk Jan de Koning (conga’s, percussie) en Randall Sambo (drums, percussie) presenteerde hij zijn nieuwe album op overtuigende wijze, in een intieme setting, relaxed, ingetogen en soms ook swingend. Stolen Serenades is dan ook een relaxed album.

Joep begon alleen en al snel was goed te horen dat hij in zijn gitaarspel beïnvloed is door wijlen Ali Farka Touré, de Malinese grootmeester van de desert blues. Maar Pelt imiteert hem niet, hij maakt er zijn eigen ding van. In het Tom Waits-achtige Man In The Long Black Coat ging hij terug naar de Mississippi, mooi was ook Kathleen, oorspronkelijk van Townes van Zandt. Eric Calmes was erg sterk in de Bambara blues Thing On Me dat Joep Pelt veel met Lobi Traoré heeft gespeeld en dat verscheen op I Yougoba. Echt Tom Waits was Low Side Of The Road waarin Dirk Jan de Koning schitterde op de conga’s. Pelt leidde de song in door het publiek te vertellen over zijn ontmoeting met Ali Farka Touré. Het minst vind ik Pelt’s vertolking van Heroes van David Bowie, maar wellicht ben ik te veel verknocht aan het origineel. Pelt maakt er wel een Mississippi blues van maar geslaagd vind ik het niet. Het van I’m Off afkomstige Hypochondria was weer erg goed en kreeg een soort soukoustouch mee. De afsluiter was een beroemde en overtuigende cover van J.J Cale: After Midnight, met een spetterende djembésolo van Dirk Jan de Koning tot slot. Jammer dat er geen ruimte was om te dansen!