Het geweldige album The Pirate’s Gospel (2006) bezorgde Alela Diane een doorbraak in de roots-wereld. Niet raar als je hoort hoe geweldig haar stem is, hoe prachtig kwetsbaar de nummers zijn en hoe bijzonder haar mix van country en folk is. En wat niet vergeten mag worden, Alela Diane is zelf ook een bijzondere, bijna engelachtige verschijning. Zoals zij op het podium staat en haar nummers brengt, dat maakt diepe indruk.

Dat doet ze nog steeds, maar de muziek op haar nieuwe album Alela Diane & The Wild Divine is wel erg anders dan haar vorige werk. O zeker, sommige dingen zijn gebleven hoor: die prachtige, práchtige stem van haar bijvoorbeeld. Gelukkig maar. Daarmee is vanzelf ook een zekere melancholische gloed over de nummers gebleven. Wat veranderd is, is de muzikale invulling: waar op vorige albums zang en gitaar voldoende waren om een nummer in te kleuren, daar is nu gekozen voor een heel ander, voller geluid, onder meer door gebruik te maken van meer instrumenten. Met deze muziek is Alela Diane geen ‘kampvuurmeisje’ meer, ze is nu klaar voor een nog grotere doorbraak.

Mede verantwoordelijk hiervoor is producer Scott Litt (die eerder werkte met grote namen als REM, The Replacements en Patti Smith). Zomer 2010 nodigde hij Diane uit in zijn studio, waar hij haar overtuigde om te kiezen voor dit geluid. Na wat verschuivingen van muzikant en instrumenten waren geluid en band compleet. Die band kreeg de naam die al eens eerder op een papiertje was geschreven: Wild Divine.

Nog altijd hoor je country-invloeden, iets meer nog neigt het naar de folk. Het album telt in totaal tien nummers, het geheel duurt bijna veertig minuten. En veertig minuten lang is het genieten! To Begin is de opener: door de beat en het orgeltje (ja echt) een zeer hip nummer, toch zonder te overdrijven. Een nummer met absolute hitpotentie, zonder te commercieel te zijn.

Daarna komt Elijah. O die stem van Diane, die stem. Wat is die toch mooi. En op dit nummer laat ze horen dat die naast mooi ook ongelooflijk goed is, door prachtige overgangen te maken naar kopstem. Zoals zij dit doet is het geen countrysnik meer, dit is perfecte stembeheersing!

Long Way Down is opgebouwd uit een prachtige lick op de elektrische gitaar, die doet denken aan Buddy Miller. Dit is een nummer dat -hoe compleet anders dan nummers van ‘de oude’ Alela Diane ook- toch veel melancholie kent. Ook prachtig is de samenzang (die op dit album trouwens veel meer te horen is), vooral omdat blijkt dat mannenstemmen samen met haar ‘golden voice’ een bijzonder prettig contrast geven. Een heerlijk nummer!

Op Suzanne lijkt die oude Alela Diane dan toch even terug te komen: het nummer opent met een voor haar typische tokkel in mineur op de akoestische gitaar. Toch, zodra ze begint te zingen en je hoort de piano en daarna de drums, weet je dat dit ‘de nieuwe’ Alela Diane is. Een groot verschil in geluid, maar (gelukkig) niet in kwaliteit.

The Wind is een uiterst kwetsbare folky ballad. Dit nummer is zo mooi… zo mooi dat het bijna pijn doet. Garantie op het moeten wegpinken van een traan is makkelijker gegeven dan garantie op droge ogen!

Desire is door de toegankelijkheid weer een nummer met hitpotentie, hoewel het met 2’18” wel wat aan de korte kant is. Een extra couplet was geen overbodige luxe geweest. Een korte, maar wel rake liefdesballad.

Heartless Highway begint zowaar met een jazzy ritme, om vervolgens over te gaan in een andere sfeer. Bijzondere overgangen hoor je op dit album vaker, zo ook op het volgende White Horse, dat begint met een countrydeun over drukke drums, om daarna eerst een refrein te krijgen dat uit een ander nummer lijkt te komen (met een meer pop-geluid) en daarna zelfs nog een folkbridge. Toch past het allemaal perfect bij elkaar, vormt het wel één mooi geheel.

Het laatste nummer heeft een titel die misschien wel de beste typering is voor Alela Diane zelf: Rising Greatness. Op dit album laat ze een compleet ander geluid horen dan ze eerder deed. Dat bewijst hoe ongelooflijk veelzijdig ze is, maar tegelijk maakt dat dit album -hoe goed ook- niet haar meesterwerk. Daarvoor is ze zich nu nog te veel aan het ontwikkelen. Daarmee rijst wel de vraag: jemig, als dit nog niet eens haar hoogtepunt is, hoe goddelijk mooi moet dát dan worden. Een rising greatness… die met het prachtige van nu belachelijk veel moois belooft voor de toekomst!

Op woensdag 4 mei staat Alela Diane & The Wild Divine in Paradiso, Amsterdam. Zorg dat je erbij bent!

Kijk hier naar een prachtig optreden (van bijna 20 minuten!) van Alela Diana & The Wilde Divine, Live at Housing Works Bookstore Cafe in New York: