Voices From The Underground is de titel van het nieuwe album van de Australische singer-songwriter Marisa Yeaman. Na haar debuutalbum Pure Motive uit 2006 en opvolger Roadmap Heart uit 2008 is goed te horen dat Yeaman gegroeid is. Daarmee is Voices From The Underground haar beste album tot nog toe!

De laatste jaren stond Marisa Yeaman in het voorprogramma van muzikanten als Tom Russell en Ron Sexsmith. In die lijn past haar muziek ook wel: toegankelijke americana, waarbij de nadruk ligt op de country. Toch hoor je ook pop-invloeden, zoals we die kennen van zangeressen als Sheryl Crow, Shelby Lynne en Shawn Colvin. Yeaman zingt af en toe op een fluisterende manier, op die momenten lijkt haar stem zelfs wat op die van niemand minder dan Emmylou Harris. Grappig is dat die vergelijking alleen dán opgaat; als ze op normaal volume zingt, dan heeft ze toch een heel ander, eigen stemgeluid.

Individueel zitten de twaalf nummers goed in elkaar, als geheel klinkt het album evenwichtig, constant. Toch ook een kleine ‘maar’: voor de afwisseling had het best nog twee of drie nummers extra mogen hebben en wel uptempo. Daarmee zou de schoonheid van de huidige nummers meer nadruk hebben gekregen, meer opvallen, daar waar die nu door eenzelfde tempo soms wat wegvalt.

Niet alleen muzikaal is Yeaman gegroeid, dat is ze zeker ook in haar teksten. De nummers zijn niet zomaar liedjes, het zijn veel meer reflectieve verhalen: in persoonlijke zin én als in hoe de wereld ervoor staat. Onder meer haar reizen over de wereld komen voorbij: zo zingt ze op Warm Night In Austin over haar ervaringen als buitenlander in deze Texaanse stad. Beschouwend is ook het melancholische Straggler In The Human Race, extra mooi door de slidegitaar. Galileo, Nightingale en Montmartre Tonight gaan over de outsiders, zij die uiteindelijk toch vaak verantwoordelijk blijken voor de belangrijke ontwikkelingen. Yeaman stelt in andere nummers levensvragen als ‘heeft schoonheid zonder commercieel doel toch een waarde?’ en ‘is er betekenis zonder het bestaan van kunst?’ Voices From The Underground kent dus mooie én goede teksten, die passen bij de melancholische muziek op het album.

Na vele omzwervingen over de wereld woont Marisa Yeaman nu trouwens in Den Haag. Maar hopen dat dit ertoe gaat leiden dat ze de komende tijd ook veel op de Nederlandse podia te vinden is. Daartoe leent deze lekkere muziek zich namelijk wel erg: om het live te beluisteren. Tot die tijd (en daarna) is deze cd een meer dan fijn alternatief.