Op 3 oktober werd het Brasil Festival feestelijk geopend op het Museumplein door Prinses Maxima. Een parade, een Braziliaans lied door schoolkinderen en spetterend vuurwerk leidden het festival in dat werd voortgezet in het Concertgebouw met optredens van PianOrchestra en de Assad Family.

Voordat de optredens begonnen waren er speeches van Simon Reinink, voorzitter van het Brasil Festival, en van Sergio Mamberti van het Ministerie van Cultuur van Brazilië. Beiden verwezen naar de historische banden tussen Nederland en Brazilië. Mamberti sprak in een enthousiaste hartverwarmende toespraak de hoop uit dat dit festival de Nederlanders zal laten kennismaken met de diversiteit van de Braziliaanse kunst en muziek.

Het optreden van PianOrquestra was heel bijzonder aangezien ze van één piano een orkest maken. Zij, dat zijn vijf pianisten en slagwerkers die samen op één piano spelen, onder leiding van de Braziliaanse pianist en componist Claudio Dauelsberg. Zij spelen niet alleen op de toetsen, maar ook op de pianosnaren die ze bekloppen, bespelen met de handen, met stokken en zelfs met teenslippers. Ook zat een van de speelsters onder de piano om de beat neer te zetten met kloppen op het hout. Zo ontstonden spannende geluidseffecten maar wel ingebed in één Braziliaanse melodie, van Tom Jobim bv. ( One Note Samba) en van Ernesto Nazareth; en in het ritme van een samba zoals gespeeld door sambascholen. Het publiek kon op twee projectieschermen precies volgen wat Claudio en zijn vier vrouwelijke collega’s deden.

Na de pauze betrad de Assad Family het podium, met Odair en Sérgio op gitaar en met Badi (zang, gitaar, slagwerk), Carolina (zang) en Clarice (zang, piano). Allen hebben los van elkaar hun eigen carrières maar met het programma Back To The Roots onderzoeken ze de relatie tussen het Midden Oosten en Brazilië. Niet verwonderlijk aangezien de familie Assad van Libanese afkomst is. Eerst lieten de leden van de Assad Family hun individuele stukken horen. De broers Odair en Sérgio zijn de meest vooraanstaande klassieke Braziliaanse gitaristen en treden op onder de naam The Assad Brothers. Zij begonnen met een eerbetoon aan hun voorouders in een stuk dat een sterke Spaanse inslag had, de invloed van Andres Segovia was goed te horen. Subtiel, lyrisch, lichtvoetig, smullen voor fijnproevers, voor liefhebbers van gitaarmuziek.

Badi Assad, zuster van breide broers, had tijdens het eerste nummer dat met het quintet werd gespeeld cajón gespeeld maar nu was het tijd voor haar solo-optreden met gitaar en zang. Ze bracht een lied van Chico Buarque ten gehore uit de musical Mulheres de Holanda. Het was lieflijk en poëtisch, ze toonde zich een sterke gitariste en de vocale percussie was van grote klasse.

Clarice Assad is de dochter van Sérgio, ze is pianiste en zangeres. Ze beweegt zicht op het raakvlak van klassiek, jazz en Braziliaanse muziek en ze schuwt het experiment niet. Ze heeft ’n geheel stijl als soliste. Ze begeleidde ook haar nicht Carolina, dochter van Odair. Carolina, de zangeres met de fluwelen stem, vertolkster van de samba cançao en van de Musica Popular Brasileira, zong een mooi ontroerend lied dat dromerig en weemoedig klonk en Badi tot tranen roerde. Geweldig werd het toen de drie dames een acapella lied ten gehore brachten waarin Clarice de vocale percussie voor haar rekening nam en de andere twee daar hun stemmen overheen leidden; die meerstemmigheid was wonderlijk mooi.

In het laatste gedeelte kwam het quintet weer bijeen en bracht vier delen uit het programma Back To The Roots: 1) Living 2) Hope 3) Nostalgia/Saudade 4) Happyness. Odair pakte de luit op, Badi speelde de udu, en de Oosterse muzikale invloeden werden sterker dan de Braziliaanse. Opvallend was de harmonieuze afstemming van gitaar en piano. Hope was het meest ritmische deel, in Nostalgia was er een hoofdrol voor de luit en was de meerstemmige zang een genot om te horen. Het was alsof de drie Assad dames lichte vocale golfjes door elkaar mengden. In Deel 4 werd de liefde bezongen. Het applaus daarna was ovationeel maar een toegift zat er helaas niet in!