Tijdens de Welcome 2 Europe Tour van Prince trok ze al in 2011 al volop de aandacht met zowel haar charmante verschijning als haar vocale en muzikale kwaliteiten en eigen nummers en onlangs bracht ze haar uitstekende tweede album Superconductor uit. Written In Music had het genoegen om Andy Allo te mogen spreken over haar muzikale groeiproces, het toetreden tot The NPG, het werken met Prince, Superconductor, haar hoge ‘people please’-factor en de toekomstmuziek.

Mijn muzikale ‘opvoeding’ was zeer veelzijdig omdat ik daar met heel veel verschillende muziekstijlen-en soorten in aanraking kwam. We luisterden bijvoorbeeld naar George Michael maar ook naar Angelique Kidjo. Al die artiesten hebben mij in zekere wijze beïnvloed en tot op de dag van vandaag luister ik naar alle soorten muziek omdat je namelijk nooit van tevoren weet welke nieuwe muziek je kan inspireren. Als kind dacht ik niet dat het mogelijk zou zijn om fulltime muzikant te worden. Pas toen we naar de Verenigde Staten emigreerden ontstond het echte geloof in die mogelijkheid. Ik dacht voor die tijd altijd dat ik als jurist, arts of lerares zou gaan werken en dat ik zo’n baan op de een of andere manier met mijn muziek zou moeten proberen te combineren.

WiM: Je moeder leerde je piano spelen toen je zeven was. En hoewel je in een interview in het TV-programma Good Day New York, waar je je nieuwe nummer Long Gone speelde, zei je dat je in de toekomst weer meer wil focussen op je pianospel, is momenteel de gitaar het belangrijkste instrument voor je. Wanneer en waarom heb je de piano ingeruild voor de gitaar? Kun je ook nog herinneren wat het eerste nummer was dat je geschreven hebt?
Toen ik vertrok naar de Verenigde Staten speelde ik nog piano en heb ik het nummer If I geschreven. Dat is volgens mij een van de eerste nummers geweest waarop ik mijzelf begeleidde op piano. Ik schrijf en ik zing al sinds mijn prille jeugd maar ongeveer vijf jaar geleden heb ik de gitaar ontdekt. Vooral het (nieuwe) geluid sprak mij aan en het was een echte uitdaging om ook dat instrument onder de knie te krijgen.

WiM: In 2009 bracht je op 21-jarige leeftijd je debuutalbum Unfresh uit, dat je nota bene meteen zelf geproduceerd hebt. In een interview van drie jaar geleden las ik dat je toen al enorm gedreven en ambitieus was, met een duidelijke visie en missie om je muzikale doelen te bewerkstelligen. Als je nu terugkijkt, na het opnemen van je geweldige nieuwe album Superconductor, met Prince als co-producer en schrijver van drie nieuwe nummers en het spelen in de meest funky band ter wereld, The NPG, kun je dan zeggen dat je status als zangeres/muzikant in een soort versnelling is gekomen die je waarschijnlijk zelf ook niet had verwacht?
Ik geloof dat niets zomaar gebeurt. Voor alles is een reden en als iets voorbestemd is, dan zij het zo. Ik ben erg gelukkig en voel mij gezegend met het feit dat ik al tijdens de beginfase van mijn muzikale groeiproces deze unieke kansen heb gekregen. Het voelt alsof ik ergens in ben gestapt en aan een geweldige rit ben begonnen waar ik volop en elke minuut van geniet!

WiM: Kun je iets vertellen over je toetreding tot The NPG? Moest je auditie doen? Ik kan mij voorstellen dat de kans om met Prince in The NPG te spelen voelt als het winnen van een loterij. Hoe zag jij dat en hoe voelde het om voor het eerst met hem en de band het podium te delen tijdens de tour?
Ik denk dat ik vanaf het moment dat ik Prince ontmoette doorlopend aan het auditeren was. De avond toen we elkaar ontmoetten was ik uitgenodigd voor een jam-sessie en vroeg hij mij om het podium te betreden en te zingen. Als ik niet zou durven of nee zou hebben gezegd, denk ik niet dat ik zou worden gevraagd om deel uit te maken van The NPG. Er is veel lef voor nodig om in die geweldige band te spelen! Je moet jezelf elke minuut bewijzen, zeker omdat de band altijd bestaat uit excellente muzikanten die van iedereen een even een hoge standaard van professionaliteit en volledige toewijding verwachten. Het was geen harde eis maar je moet bij wijze van spreken bereid zijn om je hoofd kaal te scheren om in de band te komen…..Nu maak ik een geintje!

WiM: Laten we nu even focussen op je nieuwe album Superconductor! Daar waar Unfresh vooral je singer-songwriter-talent laat horen, komen op Superconductor ook je nieuwe, funky kanten goed uit de verf, mede door de uitstekende hulp van Prince en andere topmuzikanten als Maceo Parker, The Hornheadz en Trombone Shorty. Hoe belangrijk was (en is) Prince voor je en wat zijn de voornaamste dingen die je van hem geleerd hebt?
Dit nieuwe album is juist zo geweldig geworden dankzij de bijdragen van deze iconen. Prince is briljant! Vooral om hem bij elke song verschillende elementen aan de muziek toe te zien voegen, die prachtig passen bij het geheel, was een zeer waardevolle en leerzame les in het werken met diverse lagen in muziek. Soms dacht ik dat een nummer wel klaar was en niets extra’s meer nodig had, dan speelde Prince de volgende dag het nummer doodleuk met een paar kleine toevoegingen, die het nummer naar een nog hoger niveau tilden. Dan was hij de hele nacht bezig geweest om het nummer van wat fijne extra nuances te voorzien en was ik vervolgens sprakeloos te bij het luisteren naar de nieuwste versie, super cool!

WiM: Er staan negen nummers op het album vol met fijne, frisse funk & soul en een aantal pure, romantische ballads. Kun je ons iets vertellen over het opnameproces? Welke nummers kwamen eerst en vormen het raamwerk van het album? En hoe was het om het album samen met Prince te produceren? Heeft hij bijvoorbeeld ook bijgedragen aan het verbeteren van je gitaartechniek-en vaardigheden? En een andere interessante vraag: Heeft Prince ook iets van jou geleerd en heb je hem ook geïnspireerd?
Het grappige is dat we dit ‘project’ zonder enig raamwerk of thema als uitgangspunt begonnen. Het ontstond vrij spontaan, volledig ongeforceerd. Ik was net klaar met met Nothing More en Yellow Gold en begonnen met het schrijven van People Pleaser en If I Was King voordat ik met The NPG op tournee ging. Ik speelde deze nummers voor Prince en daar zijn we toen mee verder aan het werk gegaan. Degenen die mijn eerste NPG-shows tijdens de Welcome 2 Europe Tour hebben gezien zullen zich een allereerste versie van People Pleaser kunnen herinneren. Terwijl we op tournee waren heb ik flink doorgeschreven en wisselden we veel ideeën uit. Ik genoot het meest van de keren dat we gewoon samen lekker aan het jammen waren en hij mij een aantal gitaar-trucs-en tips gaf. Toen er vervolgens een pauze in de tournee was ingelast voelde het goed om de nummers te gaan opnemen en de uiteindelijke songs tot leven te wekken! Muzikanten onderling pakken snel dingen van elkaar op en inspireren elkaar ook. Je zal Prince zelf moeten vragen of hij veranderd is sinds mijn komst in de band.

WiM: Tijdens je tour met Prince hoorden we tijdens het North Sea Jazz Festival in Rotterdam inderdaad al het nummer People Pleaser, een heerlijke ‘people-pleasing’ funktrack met een catchy refrein. Ben je in het dagelijks leven ook een ‘ people pleaser’?
Dank je :). Ik ben een enorme ‘ people pleaser’. 100 %. Ik heb de ‘ people-please’ -ziekte. Het nummer People Pleaser herinnert mij eraan om soms ook nee te leren zeggen. Dat is en blijft een strijd, want ik hou van ‘ pleasen’.

WiM: If I Was King begint met een bijpassend koninklijk intro dat meteen suggereert dat de Koning in aantocht is. Heb je ooit gefantaseerd over hoe het zou zijn als je zelf Koning of Koningin zijn, al is het maar voor een dag? En wat zou het eerste zijn dat je zou doen in die hoedanigheid?
Toen ik klein was bedacht ik al hele scenario’s met verschillende karakters en het is haast overbodig om te zeggen dat mijn overactieve verbeelding zich heeft doorontwikkeld tijdens mijn pad naar volwassenheid. Als ik Koning…of Koningin mocht zijn, zou mijn eerste plan zijn om een enorm groot feest te geven voor alle mensen met veel en lekker eten, live muziek en educatieve spellen. Het zou een soort Olympische Spelen zijn maar dan zonder al die competitie en strijd maar meer een mooie vorm van samenkomen in een eenheid, leren en houden van elkaar.

WiM: Ik moet ook niet vergeten de mooie ballads en love songs te vermelden op Superconductor. Nothing More doet mij erg denken aan de prachtige Prince song The Love We Make. Inspireerde dat nummer je om Nothing More te schrijven?
Nothing More was één van de nummers die ik al had geschreven voor ik bij The NPG kwam. Toen ik het nummer zong tijdens de Welcome 2 Europe Tour, vervolgde Prince spontaan daarna de setlist met The Love We Make. Dat was meteen de eerste keer dat ik de overeenkomsten hoorde, maar het was de perfecte overgang. Het zijn twee schitterende nummers.

WiM: Je maakt graag je fans en andere muziekliefhebbers blij met het plaatsen van geweldige muziek en alternatieve versies van (akoestische) nummers op je Facebook pagina. Wat vindt Prince van het feit dat je social media gebruikt om je muziek onder de aandacht te brengen? (Het interview vond plaats voordat Prince zelf (of iemand namens hem) een spannend social media offensief startte met 3rd Eye Girl op Facebook en nu ook via de gelijknamige site nieuwe nummers verspreid)  Is er een kans dat deze ‘ outtakes’ ooit zullen worden opgenomen en uitgebracht, nummers als bijvoorbeeld Oui Can Love?
Hoe hard ik ook probeer te veranderen, ik ben nog altijd een ‘ people pleaser’. Ik denk niet dat Prince tegen het gebruik van social media is, zolang er maar zeer zorgvuldig en met respect voor de artiest met diens aangeleverde materiaal wordt omgegaan. Maar ook hier, dat zijn puur mijn gedachten…Je zou het hem moeten vragen. Wat betreft het uitbrengen van de meer akoestische nummers…Ik denk dat er een redelijk goede kans is dat deze nummers in 2013 nog zullen verschijnen (lacht).

WiM: Kun je vertellen, om ook weer een soort voorspelling te doen, wat je muzikale wensen zijn voor de komende jaren? Is er een kans dat we meer van je Kameroense roots gaan terughoren op de komende album(s) bijvoorbeeld?
Ik heb het al eerder aangekondigd: Ik ga absoluut beginnen met het integreren van Kameroense en andere Afrikaanse muziekstijlen in mijn muziek. Het wordt echt te geeeeeeek! (vrije vertaling van craaaaaazzyyyyyyyy) Ik ben er nu al erg enthousiast over en kan haast niet wachten om al iets van het nieuwe materiaal, waar ik mee bezig ben, te delen met iedereen.

WiM: Naast zangers en muzikante ben je ook nog actrice en model. Zie je jezelf nog acteren in een TV-serie of films in de toekomst of ligt de focus volledig op de muziek?
Ik ben een artiest, dus ik hou van alle vormen van expressie. Voorlopig ligt de focus op mijn muziek. Echter, ik ben iemand die graag altijd met de stroom mee gaat dus als er een keer een mooie kans komt om meer TV of film te doen, zal ik er vol enthousiasme voor open staan om ook die kanten van de mij gegeven talenten te ontwikkelen.

WiM: Wat doe je als je geen muziek aan het maken bent? Ben je bijvoorbeeld een geweldige kok?
Ik ben een geweldig eter! Ik hou van eten. Eten en ik zijn elkaars beste vrienden. Als ik ergens beignets zie….loop mij dan niet in de weg (lacht).

WiM: Laatste vraag: Komt er een solo tour aan in 2013, waarbij je Superconductor live gaat promoten? Maak je daarnaast nog deel uit van The NPG en kom je met hen en Prince dit jaar ook nog naar Europa/Nederland?
Het komende (huidige) jaar zal ik gaan toeren om Superconductor te promoten in de Verenigde Staten en Europa. Eens NPG, altijd NPG! Dus hoewel ik zelf ga toeren, heeft Prince mij een open uitnodiging gegeven om met met de band te spelen wanneer het maar uitkomt. Je bent niet zo makkelijk van mij af namelijk! (lacht)

WiM: Gelukkig maar! We kijken uit naar je optredens en hopen dat 2013 je veel moois zal brengen!
Dankjewel! Tot slot wens ik hierbij mijn fans in Nederland veel liefde toe. Ik hoop jullie allemaal vooraan te zien bij mijn shows!