Südtirol Jazz wederom een lust voor oor en oog (4)
Dat Südtirol Jazz een van de meest opwindende jazzfestivals in Europa is mag na ons verslag van vorig jaar wel duidelijk zijn. Waar zoveel festivals voor groot en meer pop gaan zoekt het festival vanuit Bolzano juist voor een kleinere opzet en meer uitdaging in jazz programmering.
De non-officiële afsluitdag van deze editie van het festival kende een adembenemende trip, wederom de bergen in. Besloten was om in een soort van huttentocht weer een ander berggebied te gaan verkennen en daar de jazz weer op los te laten. Na een prachtige trip van ruim anderhalf uur de bergen in belandden we bij het restaurant waar we de dag af zouden gaan sluiten. Maar eerst de bergen in voor Hut 1 en koffie en muziek van het Gingerland Trio. Een gezelschap dat een soort van alternatieve pop maakt en met een zangeres/toetsenvrouw en een basklarinet een verrassende basis hebben. De muziek balanceerde ergens tussen pop en jazz in. Het gezelschap was niet helemaal mijn kopje thee (teveel kleinkunst/moeilijkdoenerij op niets af) maar ontspannen om de dag mee te beginnen.
Hut 2 daarentegen, weergaloos gelegen tegen de bergwand, klopt voor mij muzikaal dan weer helemaal. Het duo Benny Omerzell op toetsen en Valentin Schuster op drums bracht een superspannende en uitdagende set van prachtig diep ingetogen als bevlogen extravert. En terwijl de wolken weer om de bergen zakten of de zon weer zo hard doorkwam dat de bewolking uiteen spatte; de mannen pasten hun muziek er naadloos op aan. Als er al één concert tijdens deze editie van Südtirol Jazz was dat perfect aansloot op de omgeving was het wat Omerzell en Schuster deze dag deden. Wat een weergaloos optreden. Volledig vrij musiceren – wat deze mannen deden – is natuurlijk de basis van wat jazz inhoudt.
Hut 3, de eindplek van deze dag bracht ons een combinatie van de twee bands die we al eerder hadden gehoord. Een op zich spannende keuze die echter overheerst werd door de zangeres van Gingerland Trio en daardoor niet echt binnendrong. Ook Omerzell en Schuster als gastmuzikanten konden de muzikale bakens niet zo verzetten dat de muziek me echt boeide. Maar ja, als een omgeving zo boeit als daar boven op de berg kun je altijd even gaan rondlopen en het prachtuitzicht gaan bekijken. Met een fijne alcoholische versnapering in de hand en de muziek op de achtergrond blijkt alles dan toch weer prima te werken.
Zoveel uitdagende jazz op 10 dagen festival en zoveel ruimte om daarnaast de omgeving te bekijken, dat is ongeëvenaard. Südtirol Jazz is en blijft een festival waar nieuwe jazz een fijne plek vindt en in een omgeving waar je steeds ronduit weer verliefd op wordt. Volgend jaar zeker weer heen!
De prachtige foto’s van Südtirol Jazz zijn gemaakt door Tim Dickeson