Niets is wat het lijkt in Mozart’s opera Die Zauberflöte! De tiran blijkt een verlicht despoot, zijn rechterhand blijkt een verkrachter en de moeder blijkt een verstikkende manipulator. Mozart zet iedereen op het verkeerde been en niet in de laatste plaats met zijn muziek, want die speelt een belangrijke rol in Die Zauberflöte. De toverfluit en het klokkenspel staan voor de complexe personages die ze ontvangen. En zo is de muziek doorspekt met symboliek en betekenis.

Is Die Zauberflöte wel een opera? Hij lijkt, door de grote hoeveelheid recitatief, meer weg te hebben van een theaterstuk. Het is regisseur Simon McBurney in samenwerking met De Nederlandse Opera gelukt om de spanning en de dynamiek van dit werk te behouden en tegelijkertijd een bijzondere interpretatie van het verhaal te presenteren. De moderne enscenering maakt van deze uitvoering van Die Zauberflöte een sprookje voor volwassenen. De regie bevat veel humor, maar zonder banaal te worden; hij bevat spanning, maar zonder beangstigende momenten; hij bevat romantiek, maar zonder klefheid. Hiermee wordt het karakter van de opera bloot gelegd en worden aspekten van het werk benadrukt die zorgen voor een verrijking van muziek, zang en toneel.

Links en rechts van het toneel werd gezorgd voor de audio-visuele achtergrond. Via een projectie medium werd het decor verrijkt met stemmingsvolle beelden. Zo daalde Papageno in de verte van een papieren berg af en zagen we later in de verte de drei Knaben aankomen. Aan de andere zijde van het toneel werd gezorgd voor onder andere donder- en vogelgeluiden. Met de figuranten, die onder andere de vogels uitbeelden, werd er een actieve en levendige atmosfeer gecreëerd.

Als er één rol belangrijk is in Die Zauberflöte, dan is het die van Papageno. Deze simpele ziel steelt de harten van het publiek met zijn eenvoudige wensen, zijn heerlijke gestuntel en zijn eerlijke optreden. Hij is de meest menselijke van de cast en ieder van ons zou zich met hem kunnen identificeren. En alle lof hiervoor gaat naar Thomas Oliemans! Deze zanger weet met zijn innemende gedrag kleur te geven aan een anders toch wat grijze setting. Hij heeft een prachtige stem, krachtig en met veel souplesse. Het zingen lijkt hem eenvoudig af te gaan en het acteren gaat op een natuurlijke manier; kortom, de rol is deze man op het lijf geschreven.

De Britse bas Brindley Sherratt vertolkt de rol van Sarastro. Zijn stem is misschien niet zo krachtig, maar wel zeer gevarieerd. Deze zanger kan veel met zijn stem en geeft hiermee veel diepte aan zijn rol. De Costaricaanse sopraan Iride Martinez zingt een prachtige Koningin der Nacht en de Duitse sopraan Chritina Landshamer is een liefelijke Pamina. Beide vrouwen hebben mooie stemmen: Iride Martinez kan het belcanto van haar rol makkelijk aan en Christina Landshamer zingt met veel aandacht voor detail.

Het Nederlands Kamerorkest stond onder leiding van Marc Albrecht en zorgde voor prachtige muziek op een consistent hoog nivo. Met aandacht voor de details en over het geheel bepaalde het orkest voor een groot deel het succes van deze uitvoering. Samen met de figuranten en de audio-visuele vormgevers creëerden ze de achtergrond waarin de handelingen plaats vonden. Dit geheel zorgde voor een hoogstaande opera-ervaring en een duidelijke triomf voor vooruitstrevende kunst!