In de maanden juli en augustus vinden in het Concertgebouw de Robeco Zomerconcerten plaats. Donderdagavond 7 juli bezocht ik een van de eerste in een lange rij concerten. Het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Marin Alsop met Ronald Brautigam op piano voerden de volgende werken uit: de Eerste Symfonie van Samuel Barber, het Pianoconcert in F van George Gershwin en de Symfonische Dansen van Sergej Rachmaninov.

Ik was vooraf onbekend met het werk van Samuel Barber. De symfonie bevatte veel beweging en soms verontrustende harmonieën. Dit was in 1937 het eerste werk van een Amerikaanse componist dat in Europa ten gehore werd gebracht. Er zijn veel Europese invloeden in het werk te herkennen. Toch is er ook iets anders te horen. Ik kan niet goed beoordelen of dat Amerikaans is, maar het klinkt wel bijzonder. Deze symfonie werd mooi uitgevoerd en de musici kregen een staande ovatie, wat eerder regel dan uitzondering is in het Concertgebouw.

Ronald Brautigam is één van de belangrijkste hedendaagse Nederlandse concertpianisten. Deze avond speelde hij het Pianoconcert in F van George Gershwin. Dit werk bevat meer klassieke elementen dan het beroemde Rhapsoy In Blue, maar jazzinvloeden zijn zeer zeker aanwezig. Helaas worden ze beteugeld en ingehouden gespeeld. Het zou heerlijk zijn om als orkest de jazzloopjes uit het concerto te spelen en dan verschillende musici laten soleren. Ach, het is maar een idee. Het Pianoconcert in F bulkt van prachtige momenten en Ronald Brautigam liet ze allemaal met finesse horen. Op sommige momenten werd het pianospel overheerst door het orkest en dat was jammer. Over het algemeen kreeg de pianist voldoende ruimte om zijn virtuositeit ten toon te spreiden.

Na de pauze waren de Symfonische Dansen van Sergej Rachmaninov aan de beurt. Het eerste deel werd prachtig uitgevoerd en vooral het gedeelte waarin de blazers het voor het zeggen hadden was erg inspirerend. Het tweede deel had prachtige dromerige momenten; de wals werd welhaast perfect uitgevoerd. Het derde en tevens laatste deel was in mijn optiek wat minder. Het kwam rommelig over, maar dat kan ook te maken hebben met de stijl van het stuk. Rachmaninov kan prachtige melodieën schrijven voor unisono uitvoering. Het orkest voerde deze gedeeltes overtuigend uit en zorgde voor een mooie uitvoering van dit Russische werk.

Door mijn slechte voorbereiding werd ik overigens compleet en aangenaam verrast door het feit dat de dirigent een vrouw was. En wat maakt het uit? Nou, niets dus! Ik merkte in ieder geval op wat voor manier dan ook geen verschil. Marin Alsop dirigeerde een drietal mooie werken op een zeer gedreven en overtuigende manier. Hiermee zorgde ze samen met het Radio Filharmonisch Orkest en Ronald Brautigam voor een prachtig avondje klassieke muziek in het Concertgebouw.