×

Concert

28 april 2014

Reinbert de Leeuw speelt Liszt in Muziekgebouw Aan ‘t IJ

Geschreven door: Carl Puhl

De muziek stond vooral in het teken van soberheid, somberheid en gelatenheid. Met titels als La Lugubre Gondola en La Notte en met onderwerpen als de kruisgang van Christus valt er ook niet veel vrolijks te vieren. Door de keuze van de werken kreeg het concert een wat afgevlakt karakter; ik vond het moeilijk om mijn aandacht bij de muziek te houden. Het tergend langzame spel van Reinbert de Leeuw maakte het er allemaal niet makkelijker op.
Voor de pauze werden vier werken gespeeld: La Lugubre Gondola deel 1 en 2, La Notte en Die Zelle In Nonnenwerth. Deze werden uitgevoerd in de versie’s waarbij de piano begeleid word door viool. Het spel van Vera Beths past perfect bij de stijl van Reinbert de Leeuw. Ze vullen elkaar prima aan en geven de werken opvallend veel sereniteit en diepgang.
Ik heb niets met de devotie en het lijden uit de Christelijke geloofstraditie. Het dragen van je lot, het toekeren van de andere wang, het zijn gebaren en symbolen die voor mij tegennatuurlijk zijn. Zou ik daarom Via Crucis niet kunnen waarderen? Deze compositie weerspiegelt een gelatenheid die mij slechts irriteert. Ik kon gewoon mijn kop er niet bij houden! Voor de pauze zorgde het samenspel tussen viool en piano nog voor enige spanning, maar na de pauze was ik volledig het spoor bijster.
Liszt is één van mijn favoriete componisten, maar wat ik hier gehoord heb kon mij niet zo bekoren. Dat is natuurlijk mijn eigen schuld, want ik heb ervoor gekozen om dit concert te bezoeken. De werken werden prima gespeeld, het publiek was zeer enthousiast en de pianist ontving een staande ovatie, maar het geheel wist mij gewoon niet te raken en dan kan de muziek nog zo goed uitgevoerd worden. Dat betekent natuurlijk niet dat het een slecht concert was; de atmosfeer was erg intens, hoewel de spanning lager was. Het piano- en vioolspel was fenomenaal en de muziek was wonderlijk. En dat is uiteindelijk waar het om gaat.

Woensdagavond 23 april in het Muziekgebouw aan ‘t IJ stond de muziek vooral in het teken van soberheid, somberheid en gelatenheid. Met titels als La Lugubre Gondola en La Notte en met onderwerpen als de kruisgang van Christus valt er ook niet veel vrolijks te vieren. Door de keuze van de werken kreeg het concert een wat afgevlakt karakter; ik vond het moeilijk om mijn aandacht bij de muziek te houden. Het tergend langzame spel van Reinbert de Leeuw maakte het er allemaal niet makkelijker op.

Voor de pauze werden vier werken gespeeld: La Lugubre Gondola deel 1 en 2, La Notte en Die Zelle In Nonnenwerth. Deze werden uitgevoerd in de versie’s waarbij de piano begeleid word door viool. Het spel van Vera Beths past perfect bij de stijl van Reinbert de Leeuw. Ze vullen elkaar prima aan en geven de werken opvallend veel sereniteit en diepgang.

Ik heb niets met de devotie en het lijden uit de Christelijke geloofstraditie. Het dragen van je lot, het toekeren van de andere wang, het zijn gebaren en symbolen die voor mij tegennatuurlijk zijn. Zou ik daarom Via Crucis niet kunnen waarderen? Deze compositie weerspiegelt een gelatenheid die mij slechts irriteert. Ik kon gewoon mijn kop er niet bij houden! Voor de pauze zorgde het samenspel tussen viool en piano nog voor enige spanning, maar na de pauze was ik volledig het spoor bijster.

Liszt is één van mijn favoriete componisten, maar wat ik hier gehoord heb kon mij niet zo bekoren. Dat is natuurlijk mijn eigen schuld, want ik heb ervoor gekozen om dit concert te bezoeken. De werken werden prima gespeeld, het publiek was zeer enthousiast en de pianist ontving een staande ovatie, maar het geheel wist mij gewoon niet te raken en dan kan de muziek nog zo goed uitgevoerd worden. Dat betekent natuurlijk niet dat het een slecht concert was; de atmosfeer was erg intens, hoewel de spanning beduidend minder was. Het piano- en vioolspel was fenomenaal en de muziek was wonderlijk. En dat is uiteindelijk waar het om gaat.