Met een uitverkochte Flagey voor Matthew Halsall lijkt de opmars van Manchester trompettist Matthew Halsall een nieuwe status te verkrijgen. Met het Deense duo Svaneborg Kardyb als fijne entree kregen we een heerlijke avond spiritual jazz voorgeschoteld. De zoveelste fijne avond van Halsall die we mochten meemaken.

Svaneborg Kardyb heeft als duo in thuisland Denemarken al vrijwel alle jazzprijzen gewonnen die er te winnen zijn. Met hun derde album Over Tage, kortgeleden uitgebracht door het voorname Gondwana Records, het label van Halsall, krijgt het duo nu ook de aandacht die het verdient in Europa.

Fijn om een duo te hebben die toetsen en drums nu eens niet gebruiken om progressief de vol ritmische kant op te vliegen om daarover toetsen te leggen maar juist op de sfeerklanken van vooral de Fender Rhodes de relaxte sferen op te zoeken. Mooie dromerige klanken die met de akoestiek van Flagey alleen nog maar mooier dan op plaat klinken.

Natuurlijk veel tracks van hun nieuwe album in de 45 minuten die ze mogen spelen maar ook werk van hun onvolprezen twee eerder albums Knob (2019) en Haven (2020) komen voorbij. Een kennismaking met het duo die zich in haast atmosferische sferen voltrekt en over is voordat we er erg in hebben. Fijn!

De langzame maar gestage opmars van trompettist Matthew Halsall, die met zijn vierde album Fletcher Moss Park (2012) een eerste flinke duw kreeg en met albums als When The World Was One (2014) en Into Forever (2015) (beiden met zijn Gondwana Orchestra) de zalen waar hij speelde steeds groter en voller maakte.

Met een volledig nieuwe band verraste hij twee jaar terug met het erg mooie Salute To The Sun en met dat album (en die band) reist hij nu de wereld over. Waarbij ook nog aangegeven moet worden dat de twee EP’s die na dat album verschenen, The Temple Within en Changing Earth (2-12-2022), ook meegenomen worden.

Vanwege het voorprogramma speelt Halsall met zijn band, met daarin Matt Cliffe (sax en fluit), Gavin Barras (contrabas), Alan Taylor (drums), Jack McCarthy (percussie), Alice Harris (harp) en Jasper Green (piano), niet een geheel concert maar wel een fraaie 5 kwartier set waarin alles zit wat deze band zo goed maakt.

Opvallend genoeg staat dan wel Halsalls naam prominent op de albumhoes. Hij is het die als trompettist de lijnen van de composities uitzet maar vooral de muzikanten van de fantastische band haar werk laat doen. Alle ruimte geeft dus. En dat werkt uitstekend met de muzikanten om hem heen.

Vooral Cliffe heeft een prominente rol. Wat een heerlijk vrij en zelfverzekerde manier van spelen heeft hij en wat een fijne solo’s legt hij neer. Ook zijn hoofdrollen weggelegd voor harpiste Harris, zo jong en al zo goed, en de geweldige drummer Taylor die als hij aan mag zetten de sound van de band lekker veel gas geeft.

Hoewel de sound en sfeer van het laatste album sfeervol en ingetogen is merk je in alles dat de band eraan toe is om wat dikker en met iets meer tempo te gaan spelen. De tracks die op de EP’s staan geven dat ook al aan en het maakt de sound van deze jonge band alleen maar interessanter. Halsall heeft het zichtbaar naar zijn zin met deze getalenteerde muzikanten naast zich.

Hij speelt een geïnspireerde set met fraaie melodielijnen als aanzet naar de vrije interpretaties van vooral de andere muzikanten. Zijn eigen ‘moment’ pakt hij in de toegift als hij met wel heel erg fijn trompetspel in het van Fletcher Moss Park afkomstige Find My Way nog maar eens zijn urgente rol binnen de jazz laat horen en voelen.

Foto’s: Olivier Lestoquoit