Dit najaar ziet enkele mooie Nederlandse postpunkwapenfeiten: onlangs verscheen er nieuw werk van Nasmak en was Mecano Un-Ltd live te aanschouwen in Den Helder en Den Haag. Gelukkig stond deze Nederlandse postpunklegende, die dit jaar ook Brazil aandeed, op 8 december ook in de Amsterdamse Nieuwe Anita. Voor eenieder die de band gemist had of nog eens wilde zien.

De Nieuwe Anita is een meer dan gepaste locatie voor de band die als Mecano begin jaren tachtig én in de eenentwintigste eeuw een bondig maar creatief hoogstaand oeuvre opbouwde. Spannende muziek, gevoed door kunst, geschiedenis en literatuur. Aangespoord door het DIY-gedachtegoed in de late jaren zeventig ontwikkelde de groep zich snel en werd ze een graag geziene gast in Paradiso, de rest van Nederland maar ook over de grens, met name in Griekenland en Frankrijk. Vanavond staat de uitverkochte Nieuwe Anita in het teken van die sociaal-culturele erfenis van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig. Het interieur en de sfeer van deze lovenswaardige tent werken natuurlijk mee om er een warmbloedige, levendige avond van te maken.

De band klapt er vanavond direct lekker op. Mecano Un-Ltd is een vriendengroep, een band die stáát. Met een robuuste ritmesectie bestaande uit Sin Banovic (drums) en Peter Jessen (bas) staat er een heerlijk stevig fundament, waarover Mick Ness (gitaar, toetsen) en Mark Ritsema (gitaar) hun sfeerrijke, vaak krachtige, stuwende partijen uitstrooien. Er blijft weinig te wensen over met deze bezetting. Dirk Polak is natuurlijk de frontman met de fraaie stem en de intrigerende teksten. Het was ondergetekende in 2017 in het Patronaat al opgevallen en vanavond is dat niet anders: de nieuwe incarnatie van Mecano maakt indruk live.

Escape the Human Myth zorgt natuurlijk ook vanavond voor veel enthousiasme. In de intieme zaal knalt deze song er goed in. Net als die andere favoriet natuurlijk: Robespierre’s Re-Marx. Het is opvallend hoe goed het geluid is en hoe krachtig de muziek binnenkomt. Polak introduceert de band en zegt dat hij de avond opdraagt aan beeldhouwer, schilder en graficus Aldert Mantje, die op 7 december overleed.

De band doet ook het gloedvolle album uit 2016 aan, bijvoorbeeld via de avant-garde hommage – met literaire knipoog – Statement of the Artist as an Old Man. En ontwaren we daar niet Soft Pioneers Implode, van de Mick Ness/Dirk Polak plaat Erector Set (1997), die in 2014 eindelijk een release kreeg? Hoe dan ook, Dirk Polak en zijn medebandleden hebben genoeg materiaal om uit te putten. Het fantastische Links mag hierbij natuurlijk niet ontbreken. Mooi om die song weer eens live te horen, zeker met de verbluffende effecten van Mick Ness. To Life’s Re-union is een van de andere sfeerrijke up-tempo songs die de vaart erin houden vanavond. Dat geldt ook voor Environmental Twist, de track van Polar Twins, de groep van Dirk Polak en Mark Ritsema waarvan een doek boven het podium hangt.

Op het einde van het concert bespeelt Polak natuurlijk zijn good old accordeon nog even en bijt de band daarna stevig van zich af in punkstijl, met die track uit 1977 waar het mee begon: Face Cover Face. Een lekker heftig en welkom slotakkoord, waarbij Polak punkpioniers Hansje Joustra en Pieter Kooyman natuurlijk even aanhaalt.

Het valt nog te bezien wat Mecano Un-Ltd van plan is de komende jaren. De optredens van dit jaar pakken ze in ieder geval niet meer af. En hopelijk krijgen de nieuwere songs (Noble Bliss en Tons of Work) in 2024 nog gezelschap van anderen, zodat Mecano Un-Ltd de wereld in ieder geval weer een ep of album kan schenken.

Foto: Diets Dijkstra

Lees meer over Mecano in de special Postpunk Nederland.