Hoe ze het voor elkaar krijgen? Dit is alweer het zevende album van de band uit Manchester en alweer weet de band een langspeler uit te brengen die onmiskenbaar Everything Everything is én die opnieuw heerlijk uit de startblokken én daarmee uit je speakers knalt vanaf de opener. Je kunt zo blij als een puppy worden als de openingstrack dan ook nog Wild Guess heet. Alsof de band je onherkenbaar vermomd zou vragen bij de eerste klanken: “Nou, waar luisteren we naar?”

Zodra het nummer door de eerste seconden heen is, je de springerigheid al gehoord hebt, bas, drums en gitaar zich nadrukkelijk in je linker- en rechteroorgang plaatsen, heb je het idee al: “Everything Everything”! En dan wordt het nog fijner als Jonathan gaat zingen. Ja, natuurlijk, het helpt als je van zijn stem houdt, want die kan zomaar ook allerlei andere belevingen bij je oproepen, maar wat klinkt hij fris en energiek op dit nieuwe album.

Ga vooral niet je best doen om de band in een hokje te stoppen, want als dit album ook maar iets doet, dan is het vooral het geluid van de band centraal zetten. Niks hokjes. Afwisseling, springerigheid, net zo makkelijk dansbare klanken, dan weer gebruik van elektronica, dan weer accenten op bas en/of gitaar én tegelijkertijd is er altijd de stem van Jonathan die alle nummers met zijn grote bereik luister bij zet. Je kunt er bij de band van op aan dat maatschappelijke context een rol speelt in hun muziek. En dat is deze keer ook zeker het geval.

Aan de ene kant, van de maatschappij, zij die op een berg leven, aan de andere kant, zij die in het gat onder de berg wonen, het gat steeds dieper makend om de berg zo hoog mogelijk te maken. Waarbij het maar de vraag is waarom zij het doen. Bovenop de berg een grote spiegel waarin je kunt kijken om te kijken naar, ja, naar wat eigenlijk? Het album is gewoonweg een conceptalbum rondom deze hoofdgedachte. De eerste single, Cold Reactor, waarvan je de clip hier kunt zien, illustreerde dat al. Je ziet de thematiek ook terug in andere clips.

Vergelijkingen met onze kapitalistische maatschappij? Maar zeker! Al is het misschien niet in alles één op één, maar je kunt er zeker een spiegel van de hedendaagse wereld in zien, van het menselijk handelen, van ons streven naar meer, meer, meer, van onze drijfveren, als we die al kennen en van wat we verwachten wat de uitkomst kan zijn van dat streven. Observatie, spiegelen, relativeren, confronteren, het klinkt misschien gek, maar misschien zet dit album je wel aan tot denken.

Dat is iets wat muziek niet alleen vermag, wat juist ook een bijdrage kan leveren aan ontwikkeling van de maatschappij. Ga er maar aan staan: R U Happy?  Waar en hoe sta jij in het leven? En ja, zeker, je mag het ook voor jezelf invullen in het hier en nu. Maar dat nummer staat niet los van het concept: de slang die in de kuil, in het gat leeft, Creddahornis wordt genoemd én er staat zomaar ineens “The mountain is a lie.” Spiegelen naar het hier en nu? Vul het voor jezelf maar in.

Alhoewel niet alle nummers aan dat concept gekoppeld zijn, zit er een sterke flow in het album en dat is toch echt wel de grote kracht van Everything Everything. De nummers lijken zeker niet op elkaar, tegelijkertijd weet de band een drive te creëren die je terugvindt in de loop van het hele album. Producersduo Kaines en AD (gitarist Alex Robertshaw en producer Tom Fuller) dat ook Raw Data Feel al vastlegde, heeft dat opnieuw op heel strakke wijze gedaan. Ook dit album klinkt uitmuntend.

Mountainhead heeft hier nu al zoveel rondjes gedraaid dat het vooral de charme is van het als geheel album die zich nadrukkelijk manifesteert. Wanneer je het album slechts beperkt beluisterd hebt, kan het zijn dat de energie van het eerste deel van het album je nadrukkelijker pakt, maar neem je het album als geheel, zeker bij het beluisteren, dan valt juist ook op hoe passend de nummers aan het einde van het album zijn. Niet per se vanwege de aard van het album, maar misschien is het juist ook wel in deze nummers dat de reflectie op het bestaan in een wereld waarin iedereen Mountainhead het beste tot hun recht komen.

Tegelijkertijd, het is ook de afwisseling tussen de verschillende nummers die het album maakt. Knaller Wild Guess heeft zijn charme, net als het springerige The End Of The Contender, Enter The Mirror, met een beduidend lager tempo, net als de sfeervolle tracks Your Money, My Summer, Dagger’s Edge en de afsluiters City Song en The Witness.

Verwijzingen naar eerder werk, mooi ingebed in de tekst van The Mad Stone, heerlijke instrumentale partijen, over het hele album, of dat nou met elektronica wordt vormgegeven, toetsen, gitaar en bas of een combinatie van dat alles, de werkelijk topzang van Jonathan, Mountainhead klinkt en is gewoon af!

Heb je nog geen kennis gemaakt met Everything Everything, dan is dit in ieder geval een dijk van een album om de wereld van de band én die van Mountainheads te verkennen. Wanneer muziek voor jou catchy mag zijn, tegelijkertijd eclectisch en een band je meer mag brengen dan instant verteerbaar luistergemak, dan is Mountainhead met al zijn prachtige afwisseling én zijn diepere gelaagdheid vast ook iets voor jou. Een schitterend album!