×

Interessante ontwikkelingen op de derde Jakob Bro albumopnamen avond

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: ECM Records

De derde avond van albumopnamen in Flagey, Brussel bleek een soort van ‘tussenavond’, wat hebben we al? Wat kunnen we nog meer? En waar willen we nog naartoe? Het leverde een avond op die niet zo opwindend als de eerste avond was en niet zo imponerend als de tweede, terwijl deze avond tegelijkertijd de contouren van het nieuwe album duidelijker maakte.

Wat omgaat in de hoofden van muzikanten als je vier avonden lang nieuwe muziek mag spelen is een raadsel. Zelfs als je de muzikanten na afloop spreekt. De opzet is duidelijk van tevoren: zoveel mogelijk uitproberen en kijken hoe nieuwe stukken op verschillende manieren zullen werken. En hopen op een publiek dat daarin participeert. Want juist met publiek opnemen geeft een andersoortige energie.

Het publiek van de donderdag en vrijdagavond was geweldig en je voelde de energie, het enthousiasme en de liefde voor de nieuwe muziek naar het podium stralen. Het gaf het trio vleugels. Maar elke avond is anders, zaterdagavondpubliek is anders. Dus kun je als trio je eigenlijk ook geen herhalingen (want het werkte gisteren zo goed…) permitteren.

Zo werkte vrijdagavond de doorloop vanaf de opening fantastisch naar de twee volgende langgerekte stukken. Zaterdag, mede door wat technische problemen, werkte die gewoon minder goed. En het publiek reageerde ook gewoon wat minder alert. Al is dat openingsstuk natuurlijk meteen een onvervalste Bro klassieker te noemen (werktitel: E major/Opening piece) met zijn breeduit opgezette gitaarspel.

Spannend op zo’n derde avond is de vraag ‘gaan we weer uitproberen of gaan we verfijnen?’ De versies die vanavond van Paul Motion’s Untitled # 2 en Bro’s eigen prachtcompositie Song # 2 werden gespeeld klonken als de definitieve versies. Prachtig uitgebalanceerd en perfect in sound. Bro, Christensen en Blade in machtige chemie.

De rest van de set was deze derde avond wat afwachtend. Als bezoeker van de hele reeks van vier avonden wachtte je op de vonk die er die eerste twee avonden steeds weer kwam. Natuurlijk werd er geweldig gespeeld, toch, er kwam gewoonweg wat minder energie los vanaf het podium. Mede doordat het publiek wat afwachtender was. Deze manier van album opnemen is zonder twijfel een uitdaging en zo’n eerste keer dit zo doen is een interessant, zelfs fascinerend leerproces. Wisselwerking tussen muzikanten en  publiek blijkt dus heel belangrijk.

Het waren de eerste avonden steeds de stukken die wat steviger klonken die imponeerden. Juist omdat ze naast die prachtige van Bro zo bekende ingetogen stukken, zo fraai contrasteren. Juist met de drive van Christensen en Blade voel je dan een geheel andere dimensie in Bro’s muziek. De derde avond vlamde het even op met wederom een wat steviger stuk (titel wederom onbekend) waar de muzikanten zich haast psychedelisch in verloren. Heerlijk om te horen, heerlijk om mee te maken. Daarnaast was er dan nog een geheel nieuwe compositie, de nacht daarvoor geschreven, die opnieuw meteen prachtig klonk.

Dit proces van album opnemen meemaken is echt super interessant. Om er vier avonden getuige van te zijn al helemaal. Je voelt het uitproberen en zoeken naar datgene wat het beste werkt. Soms juist om geconcentreerd de compositie in perfecte vorm te krijgen dan juist weer los te gaan op de golven van improvisatie om de ziel van de compositie te voelen.

Wat er uiteindelijk van alle muziek over deze avonden gespeeld op het nieuwe album (release 2023) gaat komen is nu nog gissen. Dat Bro, Christensen en Blade nu al dik tevreden kunnen zijn over wat er allemaal al op band gezet is mag duidelijk zijn. Maar… bekend van Bro is dat hij altijd op eindes van tours zijn beste slagen slaat, dus de slotavond zal zonder twijfel nog hel veel meer moois op gaan leveren. Ik kan niet wachten…

Foto’s: Olivier Lestoquoit