Ik ben een tijdlang van mening geweest dat Duitsers geen humor hebben. Na de film ‘7 Zwerge’ ben ik daarop teruggekomen; er zijn Duitsers met humor. Helloween neemt zich in ieder geval niet zo serieus als Stratovarius en dat is een verademing. Aan de andere kant hebben ze ook niet de oubollige meligheid van het Italiaanse Trick Or Treat. Deze laatsten mochten deze avond openen en deden dat op een geheel eigen manier. De muziek van Trick Or Treat is een overduidelijke kopie van de hoofdact. De zes muzikanten moesten zich op een kwart van het podium proppen, aangezien er al twee drumstellen klaar stonden voor de volgende acts. De koddige danspasjes vielen hierdoor in het niet. De zanger tooide zich eerst met bunny-oren en later met een mal rood hoedje. Een cover van ‘Girls Just Wanna Have Fun’ van Cyndi Lauper leek mij een hoogtepunt van de set, maar ik ben niet zeker van mijn zaak. Al met al een nogal bevreemdend optreden. Het publiek bleek tevreden.

De Finse muzikanten van Stratovarius kwamen beduidend serieuzer over. Met hun gedistingeerde power metal lieten ze een professionele indruk op mij achter te laten. De muziek is goeddoordacht en werd overtuigend gespeeld. De clavecimbel-geluiden uit de synthesizer vond ik vaak een storende bijdrage leveren. Het theatrale van dit muziekgenre werkt bij mij af en toe op de lachspieren, maar in ieder geval kon er bij Stratovarius wel een lachje vanaf. Ze nemen zich gelukkig niet al te serieus.

Helloween zorgde voor een uitgebalanceerde afsluiting van deze avond. Na ‘For Those About To Rock’ van AC/DC werd met een veelbelovend Walls Of Jericho intro teleurstellend geopend met de nieuwe single ‘Are You Metal?’ Nou, volgens de online quiz waren mijn collega en ik maar 49% metal. Nog teleurstellender dan het openingsnummer dus. Helloween was prima op dreef. Met veel nummers uit de oude doos afgewisseld met wat nieuwere nummers zorgden ze voor een aangenaam concertavondje. Het carnaval-gehalte in de zaal bleek opvallend hoog, wat vooral het resultaat was van een vijftal Dr. Steins. Het was duidelijk dat de band het vijftal in de smiezen had, want er werd duidelijk om gelachen. Sowieso stond de band te genieten op het podium, iets wat binnen andere metal subgenres niet al te vaak voorkomt. Dit was voor mij een hele verademing: je kunt dus ook plezier beleven aan een optreden van een metal band.