Een lekker vol programma op de tweede zaterdagavond van Leuven Jazz. Met drums als uitgangs- en de Schouwburg als middelpunt.

Het eerste concert was gelijk al van hoog niveau. Met de Belgische drummers Antoine Pierre (Urbex, TaxiWars) en Lander Gyselinck (LABtrio, STUFF.) en de Nederlandse Mark Schilders (FABRIK) en hun drumstellen frontaal op het podium begon de avond in een erg fijne opstelling. Met het legendarische Elvin Jones album The Ultimate (1968) als uitgangspunt, zochten de drie drummers nieuwe percussieve wegen die vol spanning en opwinding stonden. Soms puur op ritmiek en akoestische klanken opgezet dan weer door Schilders’ wonderpaneel vol samples en basklanken naar een andere dimensie gestuurd. Erg fijne opening van de avond waar het grote talent van de drie mannen optimaal tot hun recht kwam. Het concert was over voordat je er erg in had.

Nasheet Waits mocht als drummer daarna, na een korte pauze, zijn Equality Quartet komen voorstellen. Een erg fijn kwartet zo werd gelijk in de intrigerende opening duidelijk. Grappig om te zien dat de helft van de band alweer anders was dan in het programmaboekje stond vermeld. Maar met de fantastische bassist Eric Reves had hij in ieder geval een man van stand meegenomen. Prachtig hoe deze twee mannen elkaar moeiteloos vinden en een wonderbaarlijk mooi samenspel opzetten steeds.

Waits speelde met zijn kwartet en lekker pittige set die je weer even deed beseffen dat jazz niet alleen voor oorprikkeling maar ook voor hersenuitdaging staat. Hoor toch hoe de mannen om de ritmes van Waits heen draaien en hoe bas, piano en sax daar met zichzelf continue uitdagend spel hun weg in vinden. Pianist Abel Marcel Calderon Arias blijft een man van wereldklasse die met de ruimte die hij kreeg in de set maar weer eens optimaal liet horen hoe fantastisch zijn spel is. Van mooi lyrisch door klassiek gevoed naar dwars, bijna dissonant, dan weer naar een prachtige melodie uitlopend.

De avond werd met veel energie afgesloten door de uitgebreide versie van Sons of Kemet, de band waarvan saxofonist Shabaka Hutchings en tubaspeler Theon Cross de frontmannen zijn. Met drummer vanaf het allereerste uur Tom Skinner en (extra) drummers Moses Boyd, Max Hallett en Eddie Hicks werd als Sons of Kemet XL een zeer dynamische set gespeeld die het publiek terstond in vervoering bracht. Juist doordat de vier drummers met hun opwindende ritmes soms bijna aan Burundi-drummers deden denken werd het Afrikaanse element in de door de tuba en sax zo naar New Orleans gelinkt muziek nog daadkrachtiger.

Het Sons of Kemet XL optreden was een heerlijk opwindende waarbij stil zitten eigenlijk niet mogelijk bleek (als het optreden had plaatsgevonden in Het Depot had het zweet al snel langs de muren gelopen…). Met een lekker lange set die vooral nieuw materiaal kende van hun begin april te verschijnen nieuwe album Your Queen Is A Reptile. Mooi ook dat de politieke boodschap die Hutchings aan het album heeft gehangen door die mix van Afrikaanse, Caribische en New Orleans sferen in instrumentale composities zo fraai naar voren komt. Juist ook door wat Hutchings tijdens zijn spaarzame woorden zegt komt de behoefte zijn ideeën te gaan nalezen extra binnen. Prachtafsluiting van de avond en Sons of Kemet (en zeker in de XL vorm) is nu echt helemaal klaar elk festival plat te spelen. En als ik zeg elk festival bedoel ik natuurlijk niet alleen jazzfestivals….

Meer Leuven Jazz 2018:

• Spannende eerste avond Leuven Jazz met B-Jazz
• Interessante tweede avond B-Jazz tijdens Leuven Jazz
• Fijne zondagmiddag met Mopo op Leuven Jazz
• Meeting Colours: Philip Catherine en Luca school of arts
• Heerlijk uitdagende dinsdag op Leuven Jazz
• Volvet Vels Trio en majestueus Book of Air: vvolk
• Double Bill: Binker & Moses en Mark Guiliana Jazz Quartet!!
• Britse topjazzavond met Nubya Garcia en Zara McFarlane
• Erg fijne ‘Avond van de Drums’ op Leuven Jazz
• Slotdag Leuven Jazz: thuisconcerten en fenomeen de Biasio