Haat is een sterke emotie. Haat is het tegenovergestelde van liefde. De Grieken wisten dit al en hebben het als thema gebruikt van verschillende tragedies. Haat is een menselijke destructieve reactie en het centrale thema van de opera Elektra. Richard Strauss componeerde de muziek en Hugo von Hofmannsthal schreef het libretto. Aanzetten tot haat is een misdrijf volgens onze Wetboeken van Strafrecht, maar ik geloof niet dat deze opera dat doel nastreeft.

De rol van Klytaemnestra was de zangeres Michaela Schuster op het lijf geschreven. Het is natuurlijk ook veel spannender en interessanter om de rol van een slecht persoon te vertolken dan die van een eerlijk persoon. Deze zangeres speelde de rol zo enorm overtuigend; ze zorgde ervoor dat er een nare vrouw en een verschrikkelijke moeder op het podium verscheen die voor een hoop narigheid zorgde. Het was haast jammer dat ze tegen het einde neergestoken werd. Toch zat er veel menselijkheid achter deze facade. Wat een ongelofelijk goeie actrice en zangeres is Michaela Schuster!

Elektra werd deze avond gespeeld door Evelyn Herlitzius. Ze vertolkte de rol met veel overtuiging, maar zonder veel diepgang. Er was een angstaanjagende gekte in haar ogen, maar de haat was afwezig. En haat is juist hetgene waardoor Elektra geobsedeerd is. De Duitse sopraan moest anderhalf uur op het podium staan en dat is een prestatie die op zich al bewonderenswaardig is.

Camilla Nylund was als Chrysothemis zeer overtuigend. Verkleed als Marilynn Monroe was het onmiddellijk duidelijk dat deze blondine de moord op haar moeder nooit zou kunnen volbrengen. En net als je denkt dat ze niet meer boven het orkestrale geweld uit zou kunnen zingen, lukt het deze vrouw toch om zich hoorbaar te maken. Wat een overweldigende stem en wat een emotie kan ze daarin kwijt!

Met een prachtige donkerfluwele karaktervolle stem vertolkte de Duitse bas-bariton Gerd Grochowski de rol van Orest. Weinig acteerwerk voor deze rol en dat gold eigenlijk voor alle bijrollen. Door de overweldigende prestaties van de hoofdrollen vallen de bijrollen eigenlijk in het niets. De Nederlandse tenor Hubert Delamboye speelde de rol van Aegisth bijzonder sterk. De zanger was echter maar twintig minuten op het podium, waarvan hij ook nog eens de helft dood doorbracht. Een nog ondankbaarder rol was weggelegd voor Pascal Pittie (ein junger Diener) en Jan Alofs (ein alter Diener). De eerste speelde een piloot op zoek naar een paard, de tweede was de stalmeester. Dan hadden de zes dienstmeisjes meer geluk; zij mochten flink wat zingen in het eerste gedeelte.

De muzikale begeleiding door het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van Marc Albrecht verdient alle roem die ze maar kan krijgen. De regie van Willy Decker en het decor van Wolfgang Gussmann werkten perfect en droegen bij aan de beklemmende atmosfeer die op het podium heerste. De Nederlandse Opera heeft met deze Elektra een prachtige troef in handen. Een schitterende uitvoering van een bijzondere opera!