Een opera hoeft echt geen 150 jaar oud te zijn! Written On Skin is een opera van George Benjamin met een libretto van Martin Crimp. De wereldpremière vond plaats op 7 juli 2012 in Grand théâtre de Provence in Aix-en-Provence, Frankrijk. De Nederlandse première op 6 oktober in het Muziektheater in Amsterdam. Written On Skin is gecreëerd in opdracht van een vijftal gerenomeerde Europese operahuizen en zal daar ook opgevoerd worden. De Nederlandse Opera brengt dit nieuwe werk daarom in exact dezelfde uitvoering als bij de première in Frankrijk.

De componist George Benjamin dirigeert zelf het Nederlands Kamerorkest. Op de laatste drie datums (17, 21 en 23 oktober) neemt Franck Ollu het stokje van hem over. Op het toneel verschijnt een soort kijkdoos-kabinet met een viertal onderdelen: twee maal het heden en twee maal het verleden. Of de bovenverdiepingen iets met de hemel te maken wordt niet helemaal duidelijk. In het hedendaagse gedeelte worden de kostuums en rekwisieten bewaard. Het licht speelt een belangrijke rol bij de scene-wisselingen, het decor past erg goed bij de muziek en de kostuums zijn doeltreffend. De muziek bevat erg veel spanning en dat zorgt ervoor dat iedere scene erg boeiend is. Er zijn vijf zangers, waarvan er twee een dubbelrol vertolken: zij spelen rollen in het verhaal, maar helpen ook bij de kostuums en de rekwisieten. Dit zijn de tenor Allan Clayton (Engel 3/John) en mezzo-sopraan Victoria Simmonds (Engel 2/Marie). Hun partijen zijn weliswaar klein, maar ze hebben beiden een prettig warm stemgeluid. De Britse bariton Christopher Purves speelt The Protector. Hij is een rijke en gewelddadige man die gewend is om alles te krijgen wat hij wil. Purves heeft een prachtige stem en zingt zijn rol zeer overtuigend. Al van het begin had ik een hekel aan de man. De Zweedse sopraan Elin Rombo speelt de rol van Agnes op een schokkerige manier. Ze lijkt niet erg zelfverzekerd over te komen, hoewel ze erg veel passie en emotie in haar zangpartijen legt. De Amerikaanse countertenor Bejun Mehta leeft zich heel goed in in de rol van Engel 1 en Jongeling. Zijn stemgeluid komt natuurlijk vaak terug in barok-opera’s, maar het lijkt wel of deze muziek hem op het lijf geschreven is.

Alles is fris en modern aan deze opera; de spannende muziek van George Benjamin, de schitterende regie van Katie Mitchell, het intrigerende decor en dito kostuums van Dan Ayling en vooral het lichtspel van Jon Clark. En natuurlijk niet te vergeten het boeiende en meeslepende verhaal van Martin Crimp. Hoewel de zaal maar even boven de helft gevuld was, was het applaus er niet minder om. Hier zaten de bewonderaars van modern klassiek, de mensen die kunnen genieten van nieuwe muziek. Het was een genot om deze opera bij te wonen.