Maandag 6 mei vond in het Muziektheater de premiere plaats van de reprise van La Traviata. Deze wereldberoemde opera van Giuseppe Verdi gaat over Violetta Valéry. Zij geniet van het leven zonder zich zorgen te maken om haar toekomst. Alfredo Germont verklaart haar zijn liefde en zij gaan samenwonen. Zijn vader wil hem terug en pleit zijn zaak bij Violetta. Zij verlaat Alfredo en hij vervloekt haar daarvoor. Uiteindelijk sterft Violetta in het bijzijn van beide mannen. La Traviata is een tragisch verhaal met feesten, liefdesverklaringen, tweestrijd en de dood als einde; kortom, een echte Italiaanse opera!

In de regie van Willy Decker en de instudering van Meisje Barbara Hummel wordt er enkel onderscheid gemaakt tussen Violetta en de rest. De rood gejurkte Violetta is omringd door mannen (en vrouwen) in smoking. Zelfs een rol als die van Flora Bervoix, die verolkt wordt door de Nederlandse mezzosopraan Karin Strobos, verwordt tot een bijzaak. De Russische sopraan Marina Poplavskaya is een sensuele Violetta. Haar stem is veelzijdig en krachtig, maar soms iets te hard. Marina Poplavskaya legt veel karakter in haar stem en zingt met een opvallend gemak de veeleisende belcanto aria’s. Toch is ze net iets te grof voor de fatalistische Violetta.

De Spaanse tenor Ismael Jordi (Alfredo Germont) en de Griekse bariton Dimitris Tiliakos (Giorgio Germont) hebben beide prachtige stemmen, maar hun acteerwerk is middelmatig. Er is totaal geen spanning in de scene tussen deze twee zangers in de rollen van vader en zoon. Dit geldt overigens voor de hele cast: magnifieke zangstemmen, maar matig acteerwerk. Ook de sterfscene aan het einde van de opera maakt totaal geen gevoelens los. Of zou dit meer met de regie te maken hebben?

Het decorontwerp van Wolfgang Gussmann is sober en doelmatig. Een mooi detail is het contrast tussen de grijze muur en de rozen erboven. Overigens leverde de muur een opmerkelijk storende bijdrage aan het volume van de zangstemmen. Het lichtontwerp van Hans Toelstede was functioneel en wist op kritieke momenten een invloedrijke bijdrage te leveren. Met zijn hoekige techniek haalde de Italitaanse dirigent Giuliano Carella prachtige muziek tevoorschijn uit de Radio Kamer Filharmonie.

Deze uitvoering van La Traviata door De Nederlandse Opera is geen onverdeeld succes: het matige acteerwerk zorgde voor een zwakke visuele ervaring, die onvoldoende gecompenseerd werd door de prachtige zang. De opera is nog de hele maand mei te bezoeken.