Woensdagavond 7 november speelde een viertal black metalbands in Patronaat in Haarlem. Cradle Of Filth uit Engeland is de hoofdact en één van de grootste bands binnen het genre. Daarvoor speelde God Seed, de Noorse band met de leden Gaahl en King Ov Hell uit Gorgoroth. Het uit Griekenland afkomstige Rotting Christ mocht als tweede band optreden en als opener trad het Italiaanse Darkend op.

Darkend speelt symfonische black metal. De band speelt goed, maar zanger Animæ komt nogal vreemd over en lijkt zich te gedragen als een religieuze fanaticus. Het podium is aangekleed met wat reli-objecten en doodshoofden waar verder niets mee gedaan wordt. De zanger kijkt dwepend omhoog en draagt tijdens de tweede helft van de show vreemde handschoenen, die nog het meest weghebben van Edward Scissorhands maar dan met takken in plaats van scharen. Hun epische en theatrale muziek klinkt eigenlijk best leuk en de afwisselende songs zorgen voor een aardige show. Een degelijke openings act.

Rotting Christ is het eeuwige voorprogramma. Deze Grieken spelen altijd een degelijke show, maar lijken er niet in te slagen om door te breken binnen het subgenre. Sinds begin jaren negentig is deze band al bezig en hun muziek heeft zich sinds de begindagen aardig ontwikkeld. Tegenwoordig spelen ze een soort tribal black. De muziek toont weinig afwisseling en de songs lijken veel op elkaar, maar het publiek geniet zichtbaar van de muziek. Het energieke optreden van Rotting Christ staat in schril contrast met de statische podiumpresentatie van Darkend.

God Seed zorgt voor een overdonderende black metalshow. De grote hoeveeleid rook en de spectaculaire lichtshow zorgen voor een vervreemdend effect. Het geluid is belabberd, maar enorm functioneel. Dit is black metal zoals ze hoort te zijn: hard en schel, kwaad en boosaardig. Hun black metal heeft een industriële ondertoon, waardoor de songs vaak hypnotiserend werken. Door de charismatische frontman Gaahl krijgt in ieder geval de zang een morbide karakter. Het was een overweldigend optreden, waarbij de band groter dan het podium leek.

Cradle Of Filth had de wonderschone en schier onmogelijke opdracht om als hoofdact na God Seed op te treden. Het iele geschreeuw van zanger Dani werd afgewisseld met death-grunts. Hierdoor leek de man een discussie uit te beelden met zijn eigen alter-ego. Cradle Of Filth speelt goed, de songs worden strak gespeeld en de band heeft een gigantisch oeuvre waaruit gekozen kan worden. Het publiek genoot van de band en het werd op haar wenken bediend door een extensieve setlist. Ik zag zo snel niet in waarom COF nou zo nodig hoofdact moest zijn; voor mij was God Seed de band van de avond.