×

Concert

12 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

Belgische jazz heerst ook weer op Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Op de tweede dag van Brussels Jazzz wordt wederom duidelijk dat de opmars van Belgische jazz gewoonweg veel te goed en dus niet te stoppen is. Het fraaie lunchoptreden van Steiger en de samenwerking van Nathan Daems en Dijf Sanders als avondafsluiter sprongen er uit in een fijn diverse programmering.

steiger

Een lunchconcert met het Gentse trio Steiger is een ambitieuze gedachte. De muziek van het trio vereist aandacht en tijd en dat is voor een lunchconcert misschien wat te pittig. Maar Steiger laat zich er niet van door de wijs brengen. Ze brengen de nieuwe composities van hun in september verschenen prachtalbum Give Space met veel verve en de beelden achter de band van de locaties waar ze de composities opnamen brengen een fraai totaalbeeld van waar het trio voor staat.

Wij zagen het trio vorige week in het Amsterdamse Bimhuis reeds excelleren en ook nu, op dit middaguur, is aan alles te horen hoe getalenteerd de muzikanten zijn. Steiger is het prototype van een band die door veel spelen nog veel beter zal gaan worden en ook internationaal indruk zal gaan maken. De klasse en spelvreugde zit er in ieder geval volledig in. En die Belgische muzikale dwarsheid, die de volledige jonge jazz scene zo fraai kleurt, maakt Steiger al net zo geweldig interessant. Erg fraai optreden.

yazz

Het begin van de avond in Studio 1 (de benedenzaal) is voor trompettiste Yazz Ahmed. Ze heeft met George Crowley (basklarinet), Dave Mannington (bas), Ralph Wyld (vibrafoon) en good old Martin France een volledig Britse en heel fijne band meegenomen die haar composities een fijne urgentie meegeven. Ahmed is oorspronkelijk afkomstig uit Bahrein en vermengt invloeden van haar achtergrond binnen de jazzcomposities die ze schrijft.

Vooral met de kamerbrede, door effecten versterkte, klankkleur van haar trompet en de samenwerking met de warme klanken van de basklarinet en de vibrafoon ontstaat er steeds een fijn palet waarover de rake baslijnen en het indrukwekkende drumwerk van France een kleurrijk geheel vormen. Met haar laatste album La Saboteuse als uitgangspunt geeft Yahmed een heel mooi concert. Voor mij een fijne eerste kennismaking die absoluut naar meer smaakt.

In de grote Studio 4 is het vervolgens tijd voor het fenomeen Christophe Chassol. Afkomstig uit Parijs is zijn ster in korte tijd heel snel gerezen en hij heeft naast zijn thuisland nu ook België in vervoering gebracht. Gezien de ver van tevoren reeds volledig uitverkochte grote zaal van Flagey. Zijn kracht is het samenbrengen van beeld en muziek zodat er bij elk optreden een overrompeling kan plaatsvinden.

chassol

Vanavond is de première van zijn nieuwe voorstelling Ludi geïnspireerd op het boek Het Kralenspel van Herman Hesse. Mede in opdracht van Flagey opgezet is ook Ludi een weelderig vormgegeven voorstelling waarbij de beelden in de film, geschoten in Tokyo en Parijs, en animatie door elkaar heen vloeien met de muziek die Chassol geschreven heeft. Zoals altijd uitgevoerd op het podium met naast toetsenman Chassol ook drummer Mathieu Edward.

Eerlijk gezegd waren voor deze nieuwe voorstelling de verwachtingen groter dan de uitvoering. Waar de filmbeelden dan weer mooi dan weer wat voorspelbaar zijn (voor een achtbaanrit kunnen we op het internet 1000 betere filmbeelden zien), soms zelfs wat langdradig (met drie mensen een woordspelletje doen van 10 minuten?) is de muziek, opvallend genoeg, ook al niet al te imponerend te noemen.

Haal de beelden weg en de muziek is zelfs behoorlijk vlak en voor Chassol begrippen voorspelbaar. In alles lijkt het of Ludi te snel in elkaar gezet is, te slecht uitgewerkt. Maar dat kan ook aan het feit liggen dat dit de wereldpremière van het stuk is en het nog moet groeien. Ik heb Chassol in ieder geval voorheen veel beter gezien.

dijf

Heel wat opwindender is daarna dan de samenwerking tussen Belgische grootheden Dijf Sanders en Nathan Daems. Twee super muzikale mannen die er volle bak voor gaan om het publiek te overtuigen van hun muziek. En wat een heerlijke vibes brengen zij teweeg. Dan weer wereldse orgeltjes en vervreemdende klanken dan weer knallende, opzwepende beats en steeds weer met een geweldig spelende Dames daar, vooral met de sax, overheen.

Het optreden is wel even flink wat steviger dan de meer ingetogen klanken waaraan de mannen werkten op Sander’s Java album, maar dat is juist op dit momenten van de avond exact het juiste. De heerlijke exotica-meets-beats-meets -world sfeer gaat er in ieder geval in als koek. De mannen zijn met optredens als dit rijp voor elk festival en dan bedoel ik echt van elke muzikale kleur. Een wederom prachtig en energiek optreden van Artist in Residence Daems en wat een goede keuze om dit met Dijf Sanders te doen!

Foto’s: Olivier Lestoquoit, Octavian Carare Photographe Belgique en Cyndi

Meer Brussels Jazz Festival 2019: