×

Concert

02 december 2013

Barbier van de Reisopera: een doldwaze komedie

Geschreven door: Carl Puhl

Il Barbiere Di Siviglia is een klassieker binnen de opera’s. Van de komische opera’s is hij zeker de beroemdste, maar hij moet daarnaast wel vechten tegen het dood en verderf, verlies en ellende uit opera’s als La Traviata, Tosca en Carmen. Het luchtige karakter, het vele recitatief en de sprankelende aria’s maken van de Barbier een genot om naar te kijken en te luisteren. Hoewel (of misschien wel juist omdat) de muziek en het libretto enorm populair zijn, stelt ze toch hoge eisen aan zangers en muzikanten. De regie van Laurence Dale is heerlijk fris en verrassend nieuw. De minimale afwijking van het verhaal kan getolereerd en verklaard worden, howel het kussentje onder de jurk van Rosina onduidelijk bleef. Het decor en vooral de kostuums van Gary McCann waren zowel traditioneel als modern, mooi en zeer passend. Het Gelders Orkest stond onder leiding van Antonino Fogliani en zorgde voor een prachtige orkestrale ondersteuning van de zangers.

DBVS NRO15Eigenlijk is het jammer dat het decor zo veel kleur had en er zo veel beweging op het podium was. En dan wordt er ook nog zo komisch en doeltreffende geacteerd. Dit alles onttrok de aandacht aan de indrukwekkende zangkwaliteiten van de cast. Mark Milhofer (Graaf Almaviva), Peter Bording (Figaro), Karin Strobos (Rosina) en Bruno Praticò (Dottore Bartolo) zongen met een gemak waar je als zanger enkel van kunt dromen. Ze waren hun stemmen stuk voor stuk meester en zongen dynamisch en overtuigend, zonder hun doel voorbij te schieten; alles stond in dienst van de opera. Om de stemmen toch enigszins te waarderen heb ik af en toe mijn ogen dichtgedaan. De tenorstem van Mark Milhofer was helder en sprankelend, de bariton van Peter Bording klonk als fluweel en getuigde van zelfvertrouwen, de stem van Karin Strobos klinkt altijd warm en vol karakter, de bas-baritonstem van Bruno Praticò was vol en krachtig met veel humor.

Ga deze opera zien! Een Barbier als deze komt niet vaak langs en dit is een buitenkansje voor opera-liefhebbers. Naast de ellende, dood en verdriet waar we als opera-liefhebbers mee geconfronteerd worden, mogen we toch ook wel eens ongedwongen lachen? Om de prijs hoef je het echt niet te laten en de zangers zijn goud waard. Maar doe af en toe even je ogen dicht om te kunnen genieten van deze stemmen, want het is te moeilijk om het overweldigende visuele aspect te negeren en te waardevol om de klanken te missen.