Het blijft een lastig gegeven om een band die zichzelf met puntige toegankelijke punksongs presenteert en vervolgens naar een beladen emo-sound switcht, serieus te nemen. Zeker als daar nog de nodige pop georiënteerde elektronica en beats aan toegevoegd wordt.

Het Britse uit Surrey afkomstige You Me at Six is zo’n twijfelgeval, welke eigenlijk niet op slechte platen te betrappen is maar ook nergens origineel uit de hoek komt. Ondanks het stevige geluid is daar altijd die binding met het jeugdige tienerpubliek welke zich voorzichtig in de hardere rocksound oriënteert. Is hier wat mis mee? Welnee, het is geweldig als een kleine groep insiders je waardeert, maar uiteindelijk wil je doodleuk je muziek verkopen. Er moet hoe geld binnen komen. Het blijft een baan, en in deze tijd is het hoe dan ook al lastig om als muzikant te overleven zonder mogelijkheden om je live op de kaart te zetten en nieuwe zieltjes te winnen.

Toch blinkt You Me at Six op hun zevende SUCKAPUNCH plaat in die vernieuwingsdrang uit door er de nodige agressieve dance invloeden aan toe te voegen. En ik geef het toe, de drive is verdomd lekker, al blijven ze ergens wel tussen de status van uitgekiende boyband en erkende rockers hangen. Noodgedwongen opereert de band binnen de mogelijkheden die ze zichzelf hebben opgelegd, en deze zijn toch wel enigszins beperkt. Als je dan als Britten zijnde ook nog een typisch Amerikaans geluid produceert, voelt dit wel een beetje als verraad aan. Allemaal factoren die dus niet echt in het voordeel werken.

En toch is You Me at Six het deprimerende geweten van de jeugd die zich in een weggegooid verloren jaar staande houdt. MAKEMEFEELALIVE verwoordt het verlangen naar seks, een zekere toekomst en de noodgedwongen vlucht naar genotsmiddelen. Het doodse gevoel van een eenzame generatie welke het onmogelijk gemaakt wordt om naar de volgende fase van het leven door te groeien. Waardoor ze zich als geamputeerde volwassenen zonder enig besef van geborgenheid en liefde ontwikkelen, vanwege het opgedwongen kunstmatige contact op afstand. De kern van 2020 in 2 minuten. Dat hierbij gebroken relaties van de bandleden in verworven zitten geeft het allemaal net wat meer dynamiek.

De buitenstaandersrol van You Me at Six identificeert zich met het tienerverdriet van de jonge luisteraar. Het gevoel van onvrede en de angst om overal buiten te vallen wordt in gemeende boosheid omgezet. SUCKAPUNCH heeft het rebelse van de jaren tachtig welke in het duistere afstotende postpunkrandje tot uiting komt. De dance herplaatst zich naar de illegale raves uit de jaren negentig, een anarchistische houding welke net voor eeuwwisseling door de blinde woede van de nu-metal overtroeft wordt. Tegenwoordig vinden risicovolle ontmoetingen tussen mensen in het geheim plaats, waarbij de gevolgen niet te overzien zijn. De opgekropte frustraties schreeuwen zich hier therapeutisch van zich af maar weerkaatsen tegen de onzichtbare muur die de maatschappij als bescherming heeft opgesteld.