Ernest Greene zit al sinds hij onder de Washed Out naam platen uitbrengt in een gigantische opgeblazen veelkleurige strandbal gemoedstoestand gevangen. Deze uit Georgia afkomstige singer-songwriter leeft vanaf zijn eerste EP High Times in een eeuwig voortdurende zomervakantie bubbel, waar soul en eighties wave elkaar in broeierige warme sensualiteit omarmen. School’s out for summer, School’s out forever. Het leven bestaat uit een overdosis aan zonnestralen en frisse verkoelende cocktails.

Purple Noon voegt ook weinig aan de vorige drie albums toe. Het is gewoon weer de perfecte soundtrack voor vluchtige relaties gevoed door liefdevolle zomerseizoen kriebels. Hypnotiserende wegdromende chillwave met een hoog retro gehalte. Ernest Greene maakt dus niks aan de hand muziek. Alsof de tijd op een onbewoond Bounty reclame eiland heeft stilgestaan. De zwoelheid ademt door de oververhitte poriën heen. Het beweegt zich in dezelfde vlakke levenloze kunstmatig gecreëerde waterplassen voort. Ingericht met een aangelegd strand om de consument te plezieren.

Passend in de tijd dat Corona nog een met limoen te drinken biermerk was. In de wereld van Ernest Greenepis er geen plek voor het gelijknamige virus, welke de aarde in de ban houdt. Schijn bedriegt, want hij wijkt namelijk naar Italië uit om daar videoclip inspiratie op te doen, juist als de doemscenario’s zich aandienen. Toch kiest Ernest Greene er blijkbaar bewust voor om er op Purple Noon verder geen aandacht aan te besteden.

Misschien maar goed ook, men is aan een stuk minder angst toe en verlangt meer aan de eerder genoemde liefde. Liefde overwint uiteindelijk alles. Op Purple Noon is het echter zweterige seks wat de ondertoon voert en er licht sensueel doorheen ademt. Romantiek met een hoog knuffelgehalte. Het is allemaal zo mellow dat er weinig onderscheid in de verschillende nummers te horen is. Eigenlijk zijn er geen positieve, maar ook geen negatieve uitschieters.

Ergens op de achtergrond probeert een akoestisch gitaartje er in Game of Chance subtiel wat variatie in te brengen, al vallen deze klanken minimaal op. Alleen het tegen de dreamhouse aanleunende Leave You Behind en de aanstekelijke Hide beats veroorzaken wat opschudding. Purple Noon zou vroeger betiteld worden als een Yuppie plaat. Ideaal voor de hoog opgeleide community die buiten hun baan volledig van de luxe geniet, en niet op de milieuproblematiek gewezen wordt. Een niks aan de hand plaat.