Dat Vanishing Twin schatplichtig is aan krautrock en psychedelische pop valt niet te ontkennen. Vergelijkingen met de jams van Stereolab en de meer dromerige aanpak van Broadcast zijn dan ook onvermijdelijk. Met dat uit de weg, is de band ook zoveel meer. Invloeden van funk en jazz spelen een rol, alsook bevreemdende science fiction klanken door synthesizers en gebruik van samples.

Toch is er op nieuw album Afternoon X wel wat veranderd. Te beginnen met het feit dat de band van vijftal naar trio is terug gebracht: multi-instrumentalist en zangeres Cathy Lucas, Valentina Magaletti op drums/beats en Susumu Mukai voor basgitaar. Betekenende dat de Moog van Phil M.F.U en de creativiteit van Elliott Arndt hier (tijdelijk?) ontbreken. Misschien daarom wel dat het trio minder spacy klinkt, warmer? De focus nog een stuk meer op percussie en een stoïcijnse baspartij die alles bij elkaar houdt?

Die bas en drums zorgen zogezegd dat het ritme dominant is. Luister maar naar de funky drumbeats op het titelnummer. Een lekker zomers basloopje vinden we in Lazy Garden, maar ook bij de nachtelijke, minimaal gehouden  krautpop van Subito. Zonder dat framewerk van de basgitaar was het hoorspel-achtige The Down Below overspoeld door fragmentarische stemmen, samples en lukrake orgeldrones.

Het nachtelijke en fragmentarische sfeertje is wel wat Afternoon X als geheel zo leuk maakt. Op eerdere albums was de band nog wel eens te betrappen teveel in lounge modus te spelen, haast te relaxed en voortkabbelend. Hier hebben de tracks wat psychotisch en rusteloos. We horen statische geluiden in Brain Weather, een cirkelzaag doorklieft Lotus Eater naast liefelijke harpklanken en Marbles weet zich gedomineerd door bliep-bloep geluidjes die lijken op oude telefoontoetsen. Vocaal is er ruimte voor raps, fluisterzang maar vooral heel veel verknipte of verdraaide stemmetjes. Ja, daar wordt je wel een beetje claustrofobisch van. Maar het werkt!

Het resultaat is een album vol nachtelijke sferen, chaos, psychose en claustrofobie. Die wordt bij elkaar gehouden door de ritmesectie. Heel af en toe komt de zang zalvend en sexy om de hoek, dan maken we tijdelijke uitstapjes naar een echte liedjesstructuur. Invloeden van dub/reggae, jungle, triphop, krautrock en psychpop zijn niet ver weg. Maar gelukkig wordt het al snel weer te fragmentarisch om er echt een stempel op te plakken. Ja, lekker spannend!