“No goodbye”, stellen ze in de opener Go On Get Lucky, het wordt duidelijk dat vedergaan de enige optie is. In het geval van Tip Jar is dat de muzikale bedrijvigheid onverstoorbaar verder zetten in onzekere tijden. Het Brabantse duo uit neemt de draad terug op na de voortreffelijke voorgangers en vindt  weerom moeiteloos de weg in rootsland met een gevarieerd repertoire dat tussen folk, country en gospelsoul pendelt en onderweg even aan bluegrass en jazz snuift.

Een tripje naar Texas zat er dit keer niet in, hun vertrouwde Amerikaanse kompanen Walt Wilkins en Ron Flynt zongen en speelden hun aanvullende partijen in aan de overkant van de Oceaan en evenals Bill Small staken ze een handje toe bij  het door Bart de Win en Arianne Knegt aangeleverde songwerk. Dat vertoont weerom een behoorlijk niveau. Het piano en orgelspel van de Win wordt geflankeerd door puik snarenwerk van oude vriend Harry Hendricks  en BJ Baartmans.  Eric van de Lest zat aan de drumkit in de Daltoon Studio in Eindhoven en verzorgde de productie in samenwerking met Tip Jar.

Bart en Arianne hebben een aangenaam stemtimbre maar overtuigen vooral als hun vocale bijdragen in harmonieuze samenzang versmelten. Of er nu een opgewekt fiddler deuntje als Kiss Me   of meer intimistische sober geïnstrumenteerde momenten als Something I Said  of Dreamers’ Day  passeren, het houdt onveranderlijk de aandacht vast.

Bij een eerste beluistering trekt het soulgetinte werk met zwierige Hammond op Tell Me Something de aandacht. Het bitterzoete Amsterdam Rain met een accordeonintermezzo waarin de  herkenbare melodie van Tulpen uit Amsterdam even rondwaart. De verstilde folk van  titeltrack en het uitsluitend met stemmen en piano gebrachte zijn evenmin te versmaden. Ter afsluiting is er nog een uitstapje naar New Orleans met  blazerssectie waarin het frivole klarinetje van de Griekse jazzman Gilad Atzmon  de zwoele zang van Arianne ondersteunt.