Heerlijk, nieuw materiaal van Thunder! In 2019 was er zowel een nieuwe verzamelaar onder de toepasselijke naam The Greatest Hits en verzorgde de band daarnaast bewerkingen van eerdere nummers op Please Remain Seated. Het laatste nieuwe materiaal dateerde van 2017, het album Rip It Up. Daarvoor was er nog het uit 2015 stammende Wonder Days.

Bij Thunder hoef je je nooit zorgen te maken om de kwaliteit van het geleverde. Het vijftal van Ben Matthews op gitaar en toetsen, Chris Childs op bas, Harry James op drums en percussie, Dan Bowes op zang en Luke Morley op gitaar, toetsen, mandoline, harmonica, voice box en achtergrondzang staat altijd garant voor puike albums. De band trekt de lijn door van degelijke hardrock zonder daarbij in cliché uitingen terecht te komen. De vriendeneenheid die de band is, weet zich daarbij verzekerd van een van de beste stemmen uit het genre: Dan Bowes klinkt ook na het dertigjarige bestaan van de band (2019) als een jonge god en zingt ook op dit album de sterren van de hemel.

De band is op All The Right Noises bepaald maatschappelijk geëngageerd en opent met een nummer dat Brexit even keurig fileert: Last One Out Turn Off The Lights. Het nummer knalt met een enorme groove je speakers uit en de achtergrondzang en het blazersarrangement geven het een extra kick. Destruction wijdt de band aan de donkere beleving die iemand door kan maken op het moment dat je mentaal onderuit bent gegaan. De puls van het nummer én de donkere zang van Luke zetten die beleving sterk neer. Zoals ook eerder Fish deed op zijn Weltschmerz album brengt de band dit onderwerp serieus naar voren. Het volgende nummer The Smoking Gun duikt in de groei van het populisme en hoe we als mensen de impact ervan zomaar over het hoofd lijken te zien.

Niet alleen geldig voor het Verenigd Koninkrijk, ook hier van toepassing. Eerder neigen we ernaar een scherpe schets van een schertsmaker pijnlijk en destructief te vinden, dan uitspraken die complete bevolkingsgroepen wegzetten en die voor hen als uiterste consequentie het leven onmogelijk willen maken. Wie de schoen past, trekke hem aan. Thunder gaat verder in de maatschappelijke betrokkenheid en gaat naast Donald Trump in Force Of Nature ook nog eens in op de vaak populistische denkbeelden over immigratie. Als de band het idee had in Nederland nog twijfelende fans over de streep te trekken in het maken van keuzes inzake de verkiezingen, dan komt het album misschien nog maar net op tijd. Ook los van verkiezingen hier natuurlijk en een eventueel moreel appel dat uit de muziek spreekt, het is mooi dat de band maatschappelijke thema’s niet uit de weg gaat én zich er nadrukkelijk over uit in sterke teksten met daarbij ook nog eens hardrock van de bovenste plank.

Going To Sin City is een heerlijke uptempo rocker, redelijk rechttoe rechtaan, maar daarmee niet minder aantrekkelijk. Don’t Forget To Live Before You Die is een heerlijk nummer waarin Chris de bas heerlijk mag laten ronken, met ijzersterke zang weer van Danny en stevig appetijtelijk gitaarwerk van Ben en Luke. Als het gaat om ballads, dan weten hardrockbands hun mannetje wel te staan. En dat is op dit album niet anders. Hier heet de ballad I’ll Be The One. Hoewel de tekst een weinig doet denken aan een nummer van Take That, is het natuurlijk een heel ander soort nummer. Het is de gitaarsolo en de opbouw van het nummer die het wel heel smaakvol maken. Luke speelt de solo eerst heel subtiel en duikt er dan in. Buitengewoon smaakvol, dit kan live ook zeer mooi zijn.

Young Man is een heerlijk stevig groovende track die de geschiedenis van de hardrock zomaar ineens in perspectief zet. Mooi hoe het genre zich door de jaren heen heeft ontwikkeld, is gegroeid en tegelijkertijd sommige elementen steeds opnieuw vitaal weet te klinken. Dat heeft dit nummer zeker in zich. Het is niet elke band gegeven om vitaliteit in hun muziek te leggen. Niet elke band in de hardrock kan een nieuw album maken dat over de hele linie weet te overtuigen. Dat is iets dat bij Thunder echter in goede handen is. All The Right Noises is een album dat klasse gespeelde hardrock in puntige nummers met relevante en urgente teksten brengt naar een wereld waarin polarisatie gemeengoed lijkt te zijn geworden. Het benoemen ervan zal de band niet alleen fans brengen, het zal mogelijk ook mensen met denkbeelden waar de band zich tegen afzet, verdrijven, als die er überhaupt al zijn. De band zal er niet rouwig om zijn. Ze hebben een puik en sterk album afgeleverd!