Het vanuit Nashville opererend echtpaar The Danberrys heeft een nieuw werkstuk klaar. Op de opvolger van Give & Receive evolueren Dorothy  Daniel en  Ben DeBerry van de vertrouwde akoestische benadering  naar een ruimer geïnstrumenteerd geheel. De hulp van gewaardeerd gitaarvolk als Duke Levine en Neal Pawley gecombineerd met de door  bassist Marty Balou (Duke Robillard) en Marco Giovino bemande ritmesectie is daarbij niet onbelangrijk. Giovino, eerder actief bij Patty Griffin en Buddy Miller, assisteerde producer Brian Brinkerhoff in de Dagotown Studio’s in Boston.

De heldere en soepele stem van Dorothy  trekt de aandacht naar zich toe als ze het eerste van het dozijn verhalen. Het slepende Shine, een soort van klaagzang gevoed door resonerend snaren en slidewerk dat de  bezwerende mantra ondersteund. De door Ben aangeleverde subtiele gitaarescapades gedijen in een smaakvol mengsel van bluegrass, blues en folk in songwerk dat het duo voor het eerst gezamenlijk aanlevert.

Na de donkere, bewolkte opener wordt in Holding The Bag klaart lucht enigszins op met sfeervolle accordeon en heldere vibrafoon klanken. Rauwe snarenreplieken en  eenmeer gedreven ritmiek voeren het tempo enigszins op in The River Is Wide. Het is de eerste van enkele songs die in nauwe samenwerking met bluegrassfenomeen Jon Weisberger tot stand kwamen. Never Gone ademt een identieke rurale meer beklemmende sfeer uit met galmende gitaren bij het verhaal van een vriend van Ben’s vader die met een genadeloze chronische aandoening worstelt en de strijd opgeeft tot groot verdriet van de achterblijvers. Maddie’s Ghost  is op nerveuze picking geënt.

In The Mountain horen we Darrel Scott op de achtergrond terwijl in Rain de stemmen van het getalenteerde stel zich in een mooie unisono gezangen  terug vinden. Twee songs die tot de hoogtepunten behoren van een organisch werkstuk.