Veel Rotterdamser kun je de bands niet krijgen dan The Kik. Zeker toen het vijftal kort na de start besloot over te stappen op de Nederlandse taal: dat werd Nederlands met een stevige Rotterdamse tongval op het debuutalbum Springlevend (2012).

The Kik ontstond in 2010 na het uiteenvallen van The Madd, dat net als The Kik grossierde in onvervalste Nederbiet. Vaderlandse voorgangers uit de jaren zestig als The Motions en The Zipps waren al meteen duidelijk hoorbare muzikale invloeden, net als The Beatles, The Hollies en The Kinks.

Die zijn ook eenvoudig aan te wijzen. Het nummer Katwijk Aan Zee heeft gewoon de backingtrack van het Beatlesnummer Rain uit 1966, terwijl slotnummer Erik eindigt met een gitaarsolo die wel erg dicht naast die van I Want You-She’s So Heavy van het Abbey Road-album heeft gelegen. Bovendien eindigt dat Beatlesnummer van de ene seconde op de andere, alsof iemand de taperecorder gewoon heeft uitgezet. Laat dat nu ook bij Erik het geval zijn…

Toch is het te flauw om The Kik af te rekenen op haar invloeden. Want sinds het debuut heeft de groep zowel muzikaal als tekstueel een enorme groei doorgemaakt. Wat de teksten betreft, geeft zanger/songschrijver Dave von Raven aan dat hij veel heeft geleerd van het jaar als huisband van De Wereld Draait door, waar elke week teksten werden geïmproviseerd op de actualiteit. “Ik ben me bewuster geworden van wat er mogelijk is met de Nederlandse taal,” zegt hij.

Dat blijkt goed in bijvoorbeeld Stil Op Het Station, waarin de groep speelt met het op elkaar aansluiten van zinnen: het laatste woord van de ene zin wordt het eerste van de volgende zin:

Och wist ik maar op welke tijd in welke straat
de laatste bus naar jou toe
gaat er een lijn, een sneldienst lijkt me wel zo fijn
Want ik wil als de wiedeweerga weer bij jou
En op je warme kamer zijn

Verder bewijst 2 zich als een echte lente- en zomerplaat. Zelden is een mislukte en kansloze liefde zo vrolijkmakend bezongen als in Cupido (denk er een psychedelisch Penny Lane-melodietje bij):

Cupido Cupido loop naar de maan
Hoe kon je in Godsnaam zo’n fout nou begaan
Je hebt me geraakt maar wat heb ik eraan
En door die streken van je twijfel ik zelfs aan je bestaan

Ook leuk is de manier waarop de liefde wordt bezongen in Elektriciteit. Nu is elektrische lading geen nieuwe beeldspraak voor liefde en verliefdheid, The Kik voegt er wel een paar creatieve vondsten aan toe.

We laden op als een batterij, voor welk energiebedrijf werk jij?

Voor een groep die zich zo laat voorstaan op zijn Rotterdamse roots heeft The Kik nog wél wat uit te leggen over één song op het album.

Een meisje dat een tijdschrift leest
Ik ben hier zo vaak als kind geweest en
Dan maakte ik een zandkasteel
Ik verlies m’n laatste frietjes aan een meeuw

Waar speelt dit strandtafereel zich af? Hoek van Holland? Rockanje? Ouddorp? Of één van die andere plekken waar elke rechtgeaarde Rotterdammer in zijn jeugd zijn eerste ijsje in het zand liet vallen? Nee hoor.

Katwijk Aan Zee.

Da’s wel erg dicht bij 020, zullen sommigen uitroepen. Als je het nummer hoort, snap je wel waarom. Uit muzikale overwegingen heeft de groep gekozen voor de badplaats die ritmisch het lekkerst klinkt en die ook het beste past bij de prachtige samenzang in het refrein:

Katwijijijijijiijijijijijk……aan Zee

Dat klink inderdaad beter dan Hoeoeoeoeoeooeoeoeoeooeoek….van Holland.

Echter…navraag leert dat de groep niet alleen om muzikale redenen voor Katwijk aan Zee heeft gekozen. De moeder van Dave von Raven is Leidse, dus heeft Dave daadwerkelijk zijn jeugdvakanties op dat strand doorgebracht.

Naast de zestien ‘echte ‘ tracks bevat 2 ook nog een bonustrack. Dat is de titelsong van de bioscoopfilm Toen Was Geluk Heel Gewoon met Gerard Cox en Joke Bruijs. Door terug te blikken op het Nederland van 1974 (Veronica verging met man en muis, Koot en Bie voor het eerst op de tv, de verloren WK-finale) zorgt The Kik voor een muzikaal Droste-effect. De tekst gaat over 1974, omdat de bioscoopfilm in dat jaar speelt. Maar het oorspronkelijke Toen Was Geluk Heel Gewoon (eigenlijke titel 1948, een tekst van Kees van Kooten) beschreef als hit van Gerard Cox het Nederland van op dat moment 25 jaar geleden. Von Raven kan zich als tekstschrijver (nog) niet meten met Van Kooten, die destijds een van de mooiste Nederlandstalige teksten ooit schreef (‘Als vader zei vooruit naar bed, dan kregen we een kruik mee’), maar zorgt wel voor de juiste mix van vrolijkheid en weemoed die bij het onderwerp en de film past.

Ook muzikaal is de groep een stuk breder en veelzijdiger geworden in de afgelopen twee jaar. Tussen alle aan de beatmuziek verwante songs klinkt ineens weemoedige jazz in Schilderstraat. Met blazers, strijkers en zelfs een draaiorgel verrast de groep. Dat draaiorgel klinkt in de coupletten van het raadselachtige nummer Spiegel Spiegel. In de bridge schakelt The Kik daarna weer over op het vertrouwde beatgeluid, waarna het voor het volgende couplet weer draaiorgeltijd is. Die andere groep die voor het eerst een draaiorgel gebruikte, deed dat in 1967 op het niet volledig onopgemerkt gepasseerde album Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Zo ver is The Kik nog niet in haar ontwikkeling, maar ‘2’ laat wel meer dan één forse sprong vooruit horen.