De naam Terry Brock zal weinig lezers de oren doen spitsen. Toch heeft deze zanger meegewerkt aan een reeks goede platen in het AOR genre (adult oriented rock, rockmuziek zoals je die in de jaren tachtig veel op de Amerikaanse radio hoorde) met Strangeways,  Seventh Key, Slamer en recentelijk nog Giant.

Terry Brock’s carrière begon als achtergrondzanger bij Kansas album op het album Drastic Measures uit 1983. Momenteel werkt hij aan de comeback plaat met Strangeways, maar tussen de bedrijven door heeft hij nog kans gezien zijn solodebuut op te nemen. Diamond Blue is een hapklaar brokje voor fans van bovengenoemde bands en Journey. Het album bevat elf nummers waarvan er maar liefst vier als ballade mogen worden bestempeld, waardoor het album als soft kan worden geclassificeerd.

Het is een plaat die typerend is voor het genre: makkelijk in het gehoor liggende rockmuziek met lekkere gitaarhooks, aanstekelijke refreinen en harmonieuze zang. Echte uitschieters zijn er eigenlijk niet al klinken Jessie’s Gone (een hint naar labelgenoot Rick Springfield die met Jessie een wereldhit scoorde?) en Face In The Crowd wel erg lekker. De plaat haalt een voldoende door het uitstekende gitaarwerk van Mike Slamer die ook de productie voor zijn rekening nam. Leg dit album naast dat van Slamer (waarop Brock zong) dan weet je na eenmaal luisteren dat hij de beste riffs en solo’s voor zijn eigen platen bewaart.

Een leuk tussendoortje, maar het blijft wachten op het album van Strangeways later dit jaar.