In Denemarken was hij frontman van het behoorlijk populaire Hyldemor maar na zijn verhuis vanuit Kopenhagen belandt Louis Puggard-Müller in Europa om als anonieme straatmuzikant in Amsterdams te stranden. Een optreden bij PAUW brengt zijn muziek onder aandacht van het grote publiek.

Het harde, niet altijd even rooskleurige leven van een straatmuzikant laat zijn sporen na in het romantische getint repertoire dat op het debuut prijkt. En onder de noemer Subterranean Street Society legt hij zijn zielenroerselen bloot in tien songs waarin alle aspecten van de (verdwenen) liefde en de onlosmakelijk verbonden hartepijn aan bod komen. Van de dromerige pop met primitieve kampvuurharmonica in de openingssong I’ll Let You Go If You Don’t Leave tot de wonderlijke afsluiter I’ll Leave Me Before You Do, een sobere pianoballade  die in een galmende apotheose  uitmondt, neemt de muzikant je mee in zijn leefwereld.  Daarbij spaart hij zichzelf geenszins.

Niet alles is even sterk, met name het wat ruimer geïnstrumenteerde uptempo werk als Hurry of de wat geforceerde skifflerock van I won’t Get Married To nothing But Sut Silence, de rauwe mechanische bluesritmiek van Pretty Baby overtuigt evenmin. Daartegenover staan prachtige, meer introspectieve nummers zoals Present We Past met een vrouwenstemmetje op de achtergrond, dat eveneens opduikt in Nothing Beats A Lover en het meeslepende pianonummer Rover of het ronduit schitterende B-Sides.

Je kan dit doodeerlijkewerkstukje verkrijgen via de gebruikelijke digitale weg maar er is ook een met veel zorg en liefde, handgemaakt en gepersonaliseerd exemplaar te bestellen op de website. Naast een handgeschreven tekstvelletje hangt er een sleutelje aan het genummerde hoesje. Een  niet van symboliek gespeend gebaar van een getalenteerde muzikant.