Steve Moore heeft de dankbare taak om visualiserende beelden van een passende soundtrack te voorzien. Vreugde, liefde en verdriet zijn kernwoorden die door uitgebalanceerde muziek versterkt worden. Ook minder bekende films hebben baad bij passende composities. Steve Moore richt zich vooral op die laatste, en kiest hierbij ook nog voor een van de lastigste genres, de horrorverhalen. Schrikeffecten versterken onverwachte wentelingen en huiveringwekkende passages. Die onvoorspelbaarheid hoor je ook in het solowerk van deze multi instrumentalist terug. Als bassist van het progressief rockende Zombi en Titan heeft hij de nodige ervaring met langgerekte sfeervolle stukken. Deze invloeden zijn allemaal op zijn nieuwste solo album Beloved Exile te vinden.

Achter de dromerige Your Sentries Will Be Met with Force opbouw gaat een wereld schuil welke inheemse culturen met klassieke klanken vermengt. Dit alles door een indringende bas en vluchtig gespeelde new age gecompliceerd. De dramatische ontwikkeling brengt mysterie met realiteit in een mooi afsluitend klankenspel samen. De oproepende spanningsdreiging welke zich maar niet van het duistere In the Shelter of the Dunes losmaakt. Door het herhalende patroon blijft hij bij een passage stilstaan, waarbij het verlangen om dit het te doorbreken het van het overheersende angstgevoel verliest. Dan roept het ritmische titelstuk Beloved Exile een meer meditatieve werking op. In deze zwaartekracht loze slaapkamertrack mengt exotica zich met erotica. Het evenwicht komt er met het rumoerige Throne Lane dronelandschap welke voor kristallisering van het aanwezige geluid zorgt. De klanken cirkelen als een universeel samenzijn rondjes in het aanwezige luchtruim.

Dit alles staat in dienst voor het beklemmende My Time Among the Snake Lords. Als een afgekeurd filmisch slotakkoord weerkaatst het al stuiterend rond. Met zijn muzikale achtergrond geeft Steve Moore de dark ambient een sterk postrockrandje mee. Zo geslaagd zelfs dat het bijna een vernietigende werking heeft. In dit ware slachtveld neemt de percussie het over en begeleidt de track naar een mooi episch einde, waar hitgevoelige basakkoorden en eighties percussie aansturing geven. De actieve componist jaren als hebben onuitwisbare sporen nagelaten. Een verbintenis tot concrete songs is ver te zoeken. De mogelijkheden om de overgang tussen dag en nacht vast te leggen komt in de afwisseling tussen lichte en zware momenten terug. In deze schemerzone bevindt zich Beloved Exile.