×

Recensie

Metal

28 juni 2022

Static Dress

Rouge Carpet Disaster

Geschreven door: Hendrik Vanhee

Uitgebracht in eigen beheer

Rouge Carpet Disaster Static Dress Metal 4.5 Static Dress – Rouge Carpet Disaster Written in Music https://writteninmusic.com

Le nouveau metalcore est arrivé! Schande, bijna was het zelfs in mijn donkere vergeethoekje terechtgekomen dit brutale schreeuwdebuut van Static Dress uit Leeds. Neen, genuanceerder, ze tappen voluit uit de verschillende vaatjes van shoegaze, post-hardcore, rock, punk, nu-metal, pop, elektronics, ambient en leuken het op met geluidssamples, maar weten alles zo onweerstaanbaar fris, vurig en right in the face te lanceren dat je hier inderdaad van een heuse revival moet spreken.

Sfeer en warrigheid en de wortels stevig in de hard- en emocore. Gegarandeerd ga je dan al om voor opener Fleahouse, schoolvoorbeeld van Static Dress’ universum dat schril schreeuwt, gromt, slaat en zalft tegelijk, loeiende politie-sirenes, melodieuze gitaarrifs en refrein, het elektrocuteert je met zijn geagiteerde screamo met flitsen en vonken van je stoel. Maar vergis je niet, seconden na de chaos beland je bij Static Dress evengoed toch weer in een rustiger postrock-interval met cleane zang.

Neem nu het allerzachtste, filmische Attempt 8, dat zelfs bijna getuigt van poëtische en instrumentale lieflijkheid en dat, zo hoort het, de spanning voor wat erna zeker komt alleen maar genadeloos de hoogte in jaagt. Roffelend trekt chaos, noise, zelfdestructie en spannend geschreeuw zich door in allereerste single Sweet., wat een meesterlijke compositie waar je, meegetrokken door de altijd weer verbazend van emotionele vocaliteit wisselende Olli Appleyard – rastalent! – van de ene in de andere geluidservaring tuimelt!

In Push Rope, met zijn grungy At The Drive In-punkhooks, verkent Static Dress verder zijn geluidsgrenzen, maar alles blijft desondanks altijd perfect in balans. Het meesterstuk Courtney, Just Relax is met voorsprong het meest bijtend agressieve nummer van de plaat, de heavyness ervan, omrand met duivels gefluister, gaat almaar crescendo, de ene sectie is de overtreffende trap van de vorige, maar één zekerheid: het houdt nooit op. In nog zo’n ogenschijnlijke loeier, Di-sinTer, zitten catchy melodie, harmonie en ritme dan weer anders gecombineerd, het bevat ook meer elektronische elementen en digitale versterking én de hulp van King Yosef’s keelgeluid, alsof dat van Appleyard alleen nog niet volstond.

Het meer melancholische Such.A.Shame illustreert dat Static Dress zich in zijn keuzes niet laat kooien, minder gloeiend inderdaad, maar heel aanstekelijk refrein en sowiewo niettemin weer geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. …Maybe!!? is dan opnieuw klassiek Static Dress, het dwaalt over en weer in een wildernis van vocals en gitaarnoise. Een echt eerbetoon aan Underoath dit. Volgt het Lye Solution-experiment. Of, hoever zonder te forceren raak je in het ruige jasje van een een zwaar rocknummer? Met meedogenloze vocals en geluidsvolume geheel open. Ook Unexplainabletitlesleavingyouwonderingwhy (Welcome In) is een en al rauwheid. Dit is de hoeveelheid punch die je kan inpakken in minder dan twee minuten!

Het multi-instrumentele Marisol is één fraai stuk atmosferische soundscape. Met grote emotionaliteit wordt uitgezongen hoe volgens Static Dress liefde klinkt. Met bijna zachte geluidsexperimenten en veldopnamen als van een vroege Pink Floyd, zelfs een ware strijkerssectie zit erin gemengd. Geen betere overgang mogelijk daarmee naar het afsluitende Cubicle Dialogue, post-hardcore op perfectie, dat nogmaals onderstreept wat voor fantastisch veelzijdige zanger Olli Appleyard wel is.

We hebben hier met Static Dress een ambitieuze band met een mysterieus imago, die de sound van de emocore-scene gewoon baanbrekend aan het perfectioneren is. Een band met duidelijk visie in een weldadige orkaan van hectiek. Was hun artwork voorheen resoluut gedompeld in honderd tinten blauw, nu kiezen ze resoluut voor het vurige rood van hun Rouge Carpet Disaster. Welhaast elk nummer van dit album heeft een eigen, andere aantrekkelijke flow die het geheel spannend houdt. Deze jongens maken momenteel zelfs gewoonweg van de meest opwindende en aanstekelijke post-hardcore die er is en daarmee hebben ze met Rouge Carpet Disaster naast een debuut meteen hun eerste emo-klassieker al binnen!



  1. Fleahouse 
  2. Sweet. 
  3. Push Rope 
  4. Attempt 8 
  5. Courtney, Just Relax 
  6. Di-sinTer 
  7. Such.A.Shame 
  8. ...Maybe!!? 
  9. Lye Solution 
  10. Unexplainabletitlesleavingyouwonderingwhy (Welcome In) 
  11. Marisol 
  12. Cubicle Dialogue