Voor iedereen bekend met de London jazz-scene was Speakers Corner vooral bekend als de plek waar jonge poëten, spoken-word artiesten en muzikanten hun eerste schreden op het podium zetten en waar een vaste band de muzikale ‘begeleiding’ verzorgden. Met het bekender worden van de artiesten die daar optraden groeide de belangrijkheid van de band ook.

En al helemaal toen veel muzikanten en spoken-word artiesten de band als eigen band meenamen en die zelfde band opnamen ging maken met die spoken-word artiesten en muzikanten. Het Speakers Corner Quartet werd een spraakmakende band, vooral ook omdat de samenstelling met Kwake Bass op drums, Peter Bennie op bas, Biscuit op fluit en Raven Bush op viool een aparte is en hun sound vrij en geladen.

Het kwartet nam de tijd om over de jaren hun sound te laten groeien en in samenwerkingen met artiesten als Shabaka Hutchings, Sampha, Ka(t)e Tempest, Tirzah, Joe Armon-Jones, Dean Blunt, MF Doom en Lianne la Havas te laten volgroeien. Zo kwam het dat de band, die reeds in 2006 begon, nu pas in 2023 hun eerste plaat aflevert: Further Out Than the Edge.

Voor hun debuutplaat besloot het Quartet die samenwerkingen de basis te laten zijn. Doordat het kwartet met vocalisten en rappers van verschillende muzikale pluimage werkte, levert dat een verrukkelijke koppeling aan tracks op die even divers als uitdagend zijn. Luister de eerst vijf van de onderling zeer afwijkende tracks er maar op na.

Knap hoe het kwartet trouwens duidelijk hun eigen avontuurlijke niveau etaleert tegelijkertijd de chemie met de vocalisten en rappers vindt. Het levert steeds weer geweldige tracks op die optimaal broeien en groeien en in menige track het allerbeste wat beiden te bieden hebben oplevert.

Luister alleen al eens naar geweldige tracks als de albumopener On Grounds met Coby Sey, Dreaded ! met Léa Sen, Can We Do This? met Sampha en al helemaal naar het magistrale Geronimo Blues met Kae Tempest. Ongelooflijk die tekst van Tempest in die track ook weer.

Het is heel mooi om het Speakers Corner Quartet eindelijk uit de schaduw te zien treden van al die rappers, spoken-worders en vocalisten en te horen hoe geweldig ze kunnen musiceren. In hun stijl van componeren en spelen hangen ze vol in de Britse jazz met al zijn muzikale en multiculturele oorsprong en die volle spiritualiteit en hang naar hiphop en soul en er tegelijkertijd hoog bovenuit te groeien.

Further Out Than the Edge is één van de albums die meer dan wat ook bewijst hoeveel de Britse jazz ons de laatste jaren aan fraais in vernieuwende jazz gebracht heeft. Een landmark van een album binnen de al zo goedgevulde Britse jazz schatkist van de laatste jaren. Wat een overheerlijke weldaad.

NB. Interessant hoe het kwartet hun liveoptredens vorm geeft. Zonder al die gasten die ze op hun album wel hebben live dan steeds weer diep een volledig andere, meer experimentele vrije sfeer opzoeken. Het levert immer geweldig intense concerten op die ver staan van de plaat die we nu in handen hebben.