De mannen van Snarky Puppy zitten bepaald niet stil. We Like It Here is hun tweede album binnen een jaar en de derde (opgenomen in het Energiehuis in Dordrecht met het Metropole Orkest) zal niet lang op zich laten wachten.

De uit Brooklyn afkomstige band nam afgelopen oktober in de Kytopia studio’s in Utrecht over 2 avonden, in steeds 2 sets, nieuw werk op. Werk dat weer behoorlijk afwijkt van hun vorige album Family Dinner (volume.1), dat een album vol vocale tracks en gastzangers/zangeressen was. De band speelde op de avonden in Utrecht nieuwe composities, wederom merendeels geschreven door bandleider Michael League, die meer rock georiënteerd zijn en tegen de grenzen van fusion aanschurken.

Albumopener Shofukan, openend met fijn atmosferische gitaarwerk, is gelijk rijp om een enorme live klassieker te worden. Het is een zowel super toegankelijke als spannende track die van fusion naar super, bijna Cubaans, ritmisch uitbouwt en met blazers naar een heerlijk orgastisch einde toewerkt. Het ingebouwde koortje zal bij elk optreden slim uitgebouwd worden dunkt me. What About Me? kent lekker stevig gitaarwerk dat tegen de blazers opwerkt en met lekker ruimtelijke tussenstukken een geweldige apotheose kent. Absoluut een van de hoogtepunten van het album. Het daarop volgende Sleeper kent een wat meer funk gedreven basis maar juist ook het stevige gitaarwerk in deze compositie maakt deze zo aanstekelijk. De stemvervormer/talkbox via de keyboard jaagt de track op naar een lekker dikke climax.

Het Afrikaans getinte Jambone is een ander hoogtepunt van het album. Wat een heerlijk opwindende track is dat weer! Briljant in z’n arrangement waarbij een geweldige opgebouwde gitaarsolo wederom de indrukwekkende climax inluidt. Ook het rustig op- en uitgebouwde Kite kent een zeer avontuurlijk karakter. Een fijn rustpunt tussen de als een muzikale wervelwind spelende muzikanten. Want met Outlier worden in een zeer rijk arrangement gelijk weer alle keyboards, gitaren en blazers uit de kast getrokken. Let vooral ook eens op het fabuleuze drumwerk en die heerlijke staccato break en de daarop volgende sax solo en opbouw naar de climax. Tio Macaca, de titel doet het al vermoeden, is de meest ritmisch opgebouwde track van het album. Over een onweerstaanbare beat wordt een heerlijk opwindend arrangement met lekker veel ruimte voor de percussionisten en blazers uitgebouwd. Het album sluit af met Lingus, een lekker lome funktrack die met wederom veel blazers en met een geweldige keyboardsolo naar een extatisch einde toewerkt.

We Like it Here is met 8 tracks, waarvan geen onder de 6 minuten tikt, een nieuwe staalkaart van de muzikale diversiteit van de band die met elk nieuw album optimaal blijft boeien.