×

Recensie

Soul / Hiphop

25 mei 2012

Shirma Rouse – Sings

Sings Aretha

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Music = Art

Sings Aretha Shirma Rouse Soul / Hiphop 4 Shirma Rouse – Sings Aretha Written in Music https://writteninmusic.com

Tijdens de uitreiking van de Edison Jazz Awards vorig jaar in Eindhoven, mocht Shirma Rouse met het Metropole Orkest een medley van Aretha Franklin nummers ten gehore brengen. Rouse heeft met dank aan dat Metropole Orkest Aretha dan ook hoog zitten. Ze kreeg via hen de (met een Edison bekroonde) dvd van het concert dat Franklin in 1968 in het Amsterdamse Concertgebouw gaf onder ogen. Die maakte dermate veel indruk, dat Rouse gefascineerd raakte door Aretha Franklin en zich lange tijd volledig onderdompelde in het leven en oeuvre van de zangeres. Dit omdat ze zichzelf vaak herkende in Aretha’s manier van optreden en de manier waarop ‘the queen of soul’ haar nummers bracht. Met het album Shirma Rouse Sings Aretha brengt ze een eerbetoon aan haar grote voorbeeld.

En dat laatste is natuurlijk wel een erg gewaagde stap. In Aretha’s voetsporen treden tijdens een medley met het Metropole Orkest is toch wat anders dan de boel ook voor de eeuwigheid op cd vastleggen. Want val je dan door de mand, dan ga je ook meteen wel heel erg hard op je bek. Shamira Rouse gaat niet op haar bek. Dat merk je al na een paar nummers. Wat ze heel goed heeft gedaan – en dat is waar veel soortgelijke tribute albums wel mank gaan – is niet slaafs haar grote voorbeeld volgen. Rouse heeft een heel krachtig, soulvol stemgeluid dat volledig op zichzelf staat. In plaats van zich in allerlei bochten te wringen om als Aretha te klinken, maakt ze zich met die fantastische stem het werk van Franklin vooral heel ‘eigen’ en dat maakt dat zelfs uit den treure door anderen gecoverde nummers als Natural Woman en zelfs in Aretha’s eigen versies inmiddels stoffig geworden tracks als Respect en Think ineens weer tintelfris en opwindend klinken.

Klein nadeel is wel dat als Rouse dan ineens wel dicht bij het origineel blijft (Chain Of Fools) de boel een klein beetje inkakt, maar goed, een kniesoor die daar verder op let. Rouse’ Amazing Grace is overdonderend, haar Satisfaction rockt als een tierelier (met blazers zoals Keith Richards ze ooit bedoeld heeft), haar slepende versie van Dr. Feelgood is het ultieme voorbeeld van hoe de 1968-versie in het Concertgebouw vooral een inspiratie is geweest (en dus geen slaafse kopie daarvan) en afsluiter Bridge Over Troubled Water laat een klein traantje in de ooghoek opkomen. Onverwacht sterk en mooi, deze cd. Toch jammer dat je dat op basis van het gegeven ‘tribute-cd’ al niet eens meer verwacht, maar des te fijner om er zo door verrast te worden.

  1. Amazing Grace
  2. Think
  3. Won’t Be Long
  4. Until You Came Back To Me
  5. Sweet Love
  6. Satisfaction
  7. Respect
  8. Dr. Feelgood
  9. Chain Of Fools
  10. Love Is The Only Thing
  11. I Never Love A Man
  12. Natural Woman
  13. Bridge Over Troubled Water