Zo af en toe ligt er weer eens een te recenseren EP op de deurmat en ik zal het maar eerlijk toegeven: in 80% van de gevallen in mijn dag dan verpest. Uiteraard nog niet vanwege de muziek (die ik nog niet gehoord heb), maar meer vanuit de gedachte dat het schrijven van een recensie nog langer duurt dan de muziek. In 2011 nog een EP uitbrengen? Nee, welbeschouwd vind ik dat niet meer van deze tijd.

Ik ga nog even verder met eerlijk toegeven, want toen ik luisterde naar deze EP van de Almeerse Sandy Dane, toen verdween dat chagrijnige gevoel toch snel. Wat bleek: de muziek won het van de vorm. En zo hoort het natuurlijk!

Voor Down To The Battlefield kreeg de zangeres de hulp van onder meer Bernard Gepken (Daniël Lohues) en René van Mierlo (Stef Bos), twee muzikanten die het klappen van de zweep inmiddels wel kennen en zonder twijfel debet zijn aan de hoorbare groei van de zangeres, ten opzichte van haar debuutalbum Beautiful And Ugly, dat een jaar geleden uitkwam.

Het gaat om zes toegankelijke popsongs, waarbij duidelijk een invloed van country te horen is. En dat is zeker één van de redenen van m’n enthousiasme. Een andere is de goede zang. En de nummers zitten ook gewoon goed in elkaar. De titelsong heeft een wat dromerig begin om over te gaan in een country-refrein, met mooie gitaar en mandoline. Aiming For The Sun doet wat denken aan Aimee Mann (qua muziek, niet de zang), wat een groot compliment is en Walk On The Wire is een mooie ballad. Tuesday begint fijn ingetogen om te verworden tot een smakelijke popsong. Een klein beetje ‘middle of the road’ misschien, maar toch is het goed genoeg om daar niet moeilijk over te doen.

Nederland heeft veel meer dan alleen Ilse DeLange. We hebben ook een zangeres als Sandy Dane, luister maar eens naar haar op Down To The Battlefield. Ook als is het ‘maar’ een EP, ze verdient de aandacht. En dan krijgen we misschien snel weer een heel album. Zou niet verkeerd zijn. Nog steeds ben ik tégen EP’s, tegelijk ben ik nu wel vóór Sandy Dane.

Hieronder een preview van de EP: