Met Truelover’s Gutter maakt de Britse Richard Hawley zijn derde geweldige album op rij. In Nederland nog veel te onbekend is Hawley in thuisland Engeland ondertussen uitgeroeid tot een waar icoon. En dat is zeer terecht. Zijn albums luisteren weg als meesterlijk gezelschap in de nacht.

Richard Hawley speelde gedurende de jaren 90 in de in Engeland redelijk populaire band The Longpigs. Zijn bekendheid voor een groter publiek verkreeg hij toen hij ging spelen bij Pulp, de band van zijn goede vriend Jarvis Cocker. Deze stimuleerde Hawley ook zelf albums te gaan maken nadat hij de zelf opgenomen demo’s van de man hoorde. Via het vermaarde Setanta label bracht hij in totaal drie albums uit waarvan de laatste Lowedges de beste was. Na het ineenstorten van Setanta tekende hij een deal bij Mute records. Door de switch van labels duurde het wat langer alvorens zijn vierde album Cole’s Corner uitkwam.

Dit album bleek echter al snel een doorslaand succes. De prachtige songs in een sfeervol bad van arrangementen gegoten en briljant croonerlike door Hawley voor het voetlicht gebracht bleken een oase in het door hippe en felle gitaarbandjes gedomineerde muzieklandschap. Het album bleek favoriet voor de ambitieuze Mercury Prize maar moest uiteindelijk het zeer succesvolle debuut van Arctic Monkeys voor laten gaan. Met het fraaie vervolgalbum Lady’s Bridge uit 2007 bevestigde hij zijn status. Een zeer succesvolle tour door Engeland bevestigde zijn populariteit. Hij speelde ondertussen mee met Arctic Monkeys en Elbow, produceerde een album voor de Britse legende Tony Christie en zong, opvallend genoeg, samen met Lisa Marie Presley.

Met het net verschenen album Truelover’s Gutter maakt hij zijn beste solowerk. Nog meer als op zijn vorige albums klinken de songs krachtig en ademen ze tegelijkertijd rust en magie uit. De fraaie arrangementen klinken majestueus over de veelal relaxte ritmes en voorzien de fraaie bronzige stem van Hawley van het juiste timbre. De teksten, die zich net als zijn vorige 2 albums vooral afspelen binnen zijn thuishaven Sheffield, zijn verhalend poëtisch en soms zelf schaamteloos romantisch. Zijn mooiste tot nu toe.

De pronkstukken van het album zijn het mooi opbouwende Open Up Your Love, de ultieme liefdesballade For Your Lover Give Some Time en het heerlijk lang uitgesponnen Remorse Code. Die laatste compositie staat genoteerd als een van de allerbeste zo niet mooiste songs die er dit jaar gemaakt is.