Wat een super lekkere bluesrock-meets-pyschedelica maakt het rond gitarist/zanger/componist Parker Greggs geformeerde Radio Moscow toch. Magical Dirt is alweer hun vierde album vol onvervalste powerrock.

Radio Moscow werd in 2003 in Story City, Iowa door Greggs geformeerd nadat hij in eerste instantie een solo album onder de naam Garbage Composol had opgenomen. Met bassist Serana Andersen werd vervolgens de eerste bezetting van Radio Moscow een feit en in contact met Dan Auerbach van The Black Keys werd een deal bij Alice Naturalsound Records beklonken. Met Auerbach achter de productietafel werd het sterke gelijknamige debuutalbum in 2007 uitgebracht. Ondertussen was bassist Anderson al vervangen door Luke McDuff. In de jaren daarna zou Greggs er een nogal hardnekkige manier van bandleden aannemen en eruit zetten op nahouden.

Met het tweede, deze keer door henzelf geproduceerde, album Brain Cycles (29009) en opvolger The Great Escape of Leslie Magnafuzz (2011) werd de reputatie van de band, mede gevoed door hun onvolprezen live optredens, steeds groter. Het daarna onder de naam Radio Moscow uitgebrachte album 3 & 3 Quarters (2012) was eigenlijk een Greggs solo album dus zijn we met Magical Dirt nu aan Radio Moscow’s vierde album toe.

In een bezetting met Paul Marrone op drums en Anthony Meier op bas, die allebei pas sinds vorig jaar bij de band zitten, heeft Greggs nu zijn ideale Radio Moscow te pakken. Niet eerder klonk de band zo gedreven en dynamisch als op Magical Dirt. Met een ritme tandem dat zo strak en swingend is krijgt Greggs met zijn fantastische gitaarspel alle ruimte zich met geweldige solo’s volledig in de kijker te spelen. Het maakt de sound van de band, die op het nieuwe album nog meer tegen rock aanschurkt als voorheen, vegelijkbaar met die van de grote power rocktrio’s uit het verleden, des te aantrekkelijker. Met Gregg’s rauwe stem als fijn ongepolijst extra.

Magical Dirt kent een geweldige drive en een lekker vette productie. Essentiele elementen om een echt goed rockalbum te maken. Het album kent alleen maar erg lekkere tracks met albumopener So Alone, Death Of A Queen, Gypsy Fast Woman, Got The Time en het geweldige Bridges (dat geweldige akoestisch/elektrische eindstuk is adembenemend) als hoogtepunten. Laat deze band met deze nieuwe songs maar heel snel naar Nederland komen en het dak eraf spelen.