In 1984 verraste het Britse Prefab Sprout met hun tweede album Steve McQueen de gehele muziekwereld. Vanaf openingstrack Prefab Sprout bleek elke track raak te zijn. Met een re-release van het album in een luxe dubbele uitvoering blijkt dat het album nog steeds als een huis staat.

Natuurlijk had Prefab Sprout met hun eerste album Swoon al flinke indruk gemaakt en werden enorme verwachtingen gewekt, maar iedereen was stomverbaasd toen Steve McQueen verscheen. Zanger/gitarist en songschrijver Paddy McAlloon had zich als een Brian Wilson/Elvis Costello achtige persoonlijkheid ontwikkeld die niet alleen prachtige melodieën maar ook zeer intrigerende teksten schreef.

In producer Thomas Dolby, die zelf 2 prachtige albums had uitgebracht met The Golden Age Of Wireless en The Flat Earth (waarvan het van Dan Hicks bekende I Scare Myself ook in Nederland een dikke hit was), vond hij de exact juiste compagnon.

De warme, soms zelfs zoete, songs van McAlloon werden door Dolby op de juiste manier verwend met de juiste arrangementen en productionele sfeer waardoor de songs boven zichzelf konden uitstijgen. Diegenen die de albums van Dolby kennen (en als je ze niet kent zou ik ze zeker checken!!) weten precies wat ik bedoel. Maar natuurlijk zijn het de songs die het doen.

Albumopener Faron Young is een absolute klassieker in z’n heerlijk simpele maar o zo aanstekelijke drive. Met het daarop volgende Bonny maakte McAlloon misschien wel zijn allermooiste liedje. De prachtige liefdestekst is als geen ander en die geweldige emotionele melodie, met dat super Thomas Dolby keyboard moment in het midden, raakt gewoonweg keihard in het hart.

Met achtereenvolgens Appetite (‘Then I think I call you after me, I Think I Call You Appetite),When Love Breaks Down en Goodbye Lucille #1 (Johnny Johnny Johnny) komen daar nog eens 3 vijf sterren songs achteraan. Eigenlijk alle andere songs die volgen, zoals het geweldige Desire As, een ander majestueus hoogtepunt, zijn al net zo goed. Met 11 songs van absolute klasse is daarmee een meesterwerk geboren.

Over de jaren werd de kwaliteit van het album alleen maar meer erkend en de daarop volgende albums From Langley Park To Memphis (1988), Jordan:The Comeback (1990) bleken al net zulke meesterwerken te zijn. Om ook met Adromeda Heights (1997) daar weer heel dicht bij in de buurt te komen.

Het herbeluisteren van Steve McQueen (waarvan de titel in Amerika door de erven van McQueen veranderd diende te worden in Two Wheels Good) is een waardevolle herinnering met een grote muzikale prikkeling. Een prima band met een songschrijver op de toppen van zijn kunnen die jou zijn allermooiste liedjes wil laten horen. Intens, emotioneel, uitbundig, rijk, warm en romantisch.

Bij de nieuwe versie van Steve McQueen zit een extra CD bijgesloten waarop akoestische versies van 8 songs van het album te horen zijn. De songs werden vorig jaar zomer opgenomen omdat McAlloon niet tevreden bleek over de extra’s die het platenlabel bij het reguliere, geweldige geremasterde, album wilden bijsluiten.

In vaak nieuwe verrassende versies beklijft de enorme kwaliteit van de songs ook daar weer. In de laatste jaren was de slechte gezondheid van McAlloon ongeveer het enige wat je nog hoorde en het is heel goed om te horen dat hij met een ‘oudere’ stem de songs op een net zo geweldige manier weet te vertolken. Een zeer fraaie herbeleving.