Met zijn derde album Up On The Roof heeft Jelle Paulusma zijn sterkste en meest dynamische album gemaakt. Als in de beste Daryll Ann dagen heeft hij de ene na de andere prachtsong voor dit album opgenomen.

Jelle Paulusma, samen met Anne Soldaat de vaandeldrager van Daryll Ann (één van de beste Nederlandse bands ooit), maakte na de split van die band al twee soloalbums. Hoe goed deze ook waren, ze toonden niet de diversiteit die het songschrijftalent van Paulusma te bieden heeft. De albums klonken vaak wat somber, alsof hij na Daryll Ann een eigen weg aan het zoeken was. En dat voelde raar aan. Iedere fan of insider wist dat het juist Paulusma was geweest die de laatste jaren de Daryll Ann sound optimaal bepaalde.

Juist die fraaie diversiteit die zijn talent die zijn talent zo kenmerkte komt op het nieuwe album Up On The Roof weer zo mooi naar voren. Het album heeft daardoor ook wat meer lucht meegekregen, klinkt optimistischer en energieker. Niet alleen de muziek van Paulusma maar juist ook zijn stem is er een die de aandacht vasthoudt. In de rustige songs klinkt die prachtig donker en warm en in de uptempo songs juist weer wat hoger en energieker.

Gelijk al bij albumopener Back Of Your Car en het daarop volgende Why Don’t You voel je dat Paulusma en zijn prima band er optimaal zin in hebben. Prima rocksongs met energie gespeeld. De rest van de songs op het nieuwe Paulusma album hebben een soort gelijke kracht en souplesse. Het fraaie titelnummer, het geweldige Waitin’ For Howard To Board en de prachtafsluiter Fallin’ zijn daar mooie voorbeelden van. De reeds enige maanden geleden aangekondigde remake van Daryll Ann klassieker Friends past daar wonderwel tussen. Een song zo mooi dat ie ook in de nieuwe versie weer onweerstaanbaar is. Het onbetwiste hoogtepunt op Up On The Roof is echter Learning To Fly. Het is een van de allermooiste songs die Paulusma ooit schreef. De prachtige melodie en tekst worden zo ongelooflijk subtiel en warm gespeeld dat de song vanaf het eerste moment emotioneert.

Up On The Roof is het album waarmee Paulusma zich weer in de voorste linie van de Nederlandse popmuziek heeft genesteld. Hopelijk om daar nooit meer uit te verdwijnen.