Met de folkdoom drones van Go Dig My Grave leveren de neofolkers van Lankum in januari een schitterende ruim acht minuten durende single af, later dit jaar gevolgd door de net zo fraaie False Lankum album release. De band groeit in aanzien, kleine zaaltjes veranderen in grote podiums en Lankum overstijgt de moordende concurrentie. Totdat eind september de Cruel Mother single van ØXN verschijnt. Nog langer, nog dreigender en ook weer met de prachtige oh zo herkenbare stem van Radie Peat. Niet vreemd trouwens, ook hier is het John ‘Spud’ Murphy die als producer die duistere kille Ierse sfeer oproept, sterker nog als multi-instrumentalist reikt zijn aandeel hier nog stukken verder en mag hij zich terecht bandlid noemen.

John Murphy die eerder al met het rebelse Cavalcade van black midi naam maakt en het hier amper opgepakte Percolator van hun mix van shoegazer, noise en krautrock voorziet. Het is zijn kindje waarin ook drummer Eleanor Myler een prominente rol vervuld. Hij is tevens de ontdekker van vocalist, gitarist en toetsenist Katie Kim, waarmee hij in 2008 al haar debuutalbum Twelve opneemt. ØXN is dus een hedendaagse supergroep met twee voortreffelijke weergaloze goede zangeressen, al is het net als bij Lankum toch wel Radie Peat die haar stempel op eindlijstjesmateriaal Cyrm drukt. De vrouwelijke kracht wordt echter netjes eerlijk verdeeld gedragen, Katie Kim bezit net zo goed het vermogen om een hele plaat te boeien. En als de opnameplek dan ook nog eens de Hellfire Studios draagt, weet je al wat je kan verwachten. Dit beloven geen vrolijke 45 minuten te worden.

ØXN gaat net als Lankum de typerende Ierse taboes niet uit de weg. Het heftige gedragen Oud Engelse Keltische Cruel Mother is het schrijnende verslag van een moeder die haar net geboren tweeling vermoord, omdat deze uit een buitenechtelijke relatie met een getrouwde man voortkomt. Om het nog luguberder te maken eist ze zichzelf een aantal jaren later twee spelende kinderen toe. Een naargeestig sprookje met een griezelige wending. Met haar nasale stoer stemgeluid hoort Radie Peat tot de mooiste vrouwenstemmen van dit moment. Het is haar vorig jaar verworven moederschap die zoveel verbitterende inlevingskracht aan Cruel Mother toevoegt. Cruel Mother is folk next level, waar elektronica het traditionele werkveld betreedt. Subtiele doodse donderslagen en vintage jaren tachtig postpunk in de vorm van moerasdonkere gitaarakkoorden. Opwindende tempoversnellingen en de serene rust die de song uitluidt, en dit is slechts het begin.

Het oude Ierland met de groene voorjaarsbomen. Kolossale natuurlijke monumenten die tot de toppen van de hemel reiken, en elk jaar verder doorgroeien. The Trees They Do Grow High is de teloorgang van de liefde en de daaropvolgende dood. De jeugdigheid voor eeuwig vastgelegd. Het bos bewaakt het graf van een jongeling, gestorven voordat deze daadwerkelijk ontwaakt en van het leven proeft. De somberheid van de piano kleurt de dwarrelende bladeren herfstbruin. De kromgetrokken cello, gebukt onder de levensjaren. Het marcherende ritme, als hoogstaande begraafplaats bezoekers. De treurviolen in dirigerende setting en Katie Kim in een klassieke vertellende rol. Hoe mooi wil je het hebben, nou zo mooi dus.

De traditionele Love Henry murder ballad heeft exact dezelfde oorsprong en lyrics als het Henry Lee liefdesdrama van Nick Cave. Is het daar het relationele spanningsveld tussen de voormalige geliefdes Nick Cave en P.J. Harvey die elkaar in de song, maar ook privé in drugs en liefde kwijtraken. Hier is het de wenende weduwe die je in alle eenzaamheid haar daad toezingt. ØXN voegt een loodzware dimensie aan de track toe, en geeft Love Henry een behandeling welke nog het beste met Lankums versie van The Wild Rover van de The Livelong Day plaat te vergelijken is. Van sommige nummers moet je afblijven, tenzij je Radie Peat in de gelederen hebt. Zelden klinkt haat zo intens, zelden krijgt berouw zoveel begrip en sympathie toegediend.

De laatste heldentocht over het water. Het ketterse The Feast begeleidt een geliefde naar het hiernamaals. Een mythische bijna heidense vertolking van het afscheid. Ook hier is de invloed van gevoelsmens Nick Cave tastbaar. The Feast is geen eeuwenoude sage, maar juist lichtjes op zijn And The Ass Saw The Angel roman geïnspireerd. Deze vertelling komt in gekortwiekte geest verschijnende spookvorm in 2012 al op het Cover & Flood album van Katie Kim terecht. De Cyrm versie elimineert de dromerige zuchtmeisje romantiek, totdat er alleen maar kaalheid overblijft. Vanuit die basis kruipen angstaanjagende wezens uit hun schuilplaatsen en nemen de song in beslag. We vieren de dood, het leven is slechts een fractie van de eeuwigheid.

De The Wife of Michael Cleary Maija Sofia cover met zijn verstillende Joy Division Atmosphere baslijnen. De jacht en de rituele crime passionnel moord. Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar. Als Radie Peat begint te zingen geloof je in haar onschuld, al moet het hoofdpersonage deze met de dood bekopen. Het moedershart met het beschermende instinct welke alles in werking stelt om haar kinderen te beschermen. Ook hier maakt de zangeres dankbaar van haar eigen huidige situatie gebruik of juist slim misbruik. Ze offert zichzelf op nadat ze eerst de demonen en nare dromen verjaagd. Ze wiegt haar nageslacht geruststellend in slaap waarna ze strijdend ten onder gaat.

Farmer In The City is de beangstigende onder de huid kruipende Scott Walker erfenis en is de openingstrack van zijn meesterwerk Tilt. ØXN geeft de beklemmende theatrale  ‘opera’ uitvoering van Scott Walker over de gruwelijke moord op Pier Paolo Pasolini een nieuwe ziel, een nieuw geweten mee. Ook hierbij geldt de stelling dat je in principe met je vingers van een meesterwerk moet afblijven, tenzij je er iets van een overstijgende eigenheid en emotie aan toevoegt.

De elektro gothic folkversie van ØXN is grimmig, noisy ook en geeft een eigen impact aan het geheel. Het onbegrip, de ingehouden woede, de neerslachtigheid en de terugkerende nachtmerries. Dit alles zit in de stem van kille ijskoningin Katie Kim verborgen. Scott Walker zal vanuit zijn troon hierboven tevreden toekijken. Farmer In The City is de genadeslag welke Cyrm uit het lijden verlost. Wat een belevenis! De Hellfire Studio sluit zijn deuren, het is klaar. Een magische plaat? Dan eerder een zwarte magie plaat, maar net zo indrukwekkend.