De Garde sterft, maar geeft zich niet over (La Garde meurt et ne surrend pas). Dat was tenminste wat generaal Pierre Cambronne van de Keizerlijke garde van de Grande Armée, het leger van Napoleon, gezegd schijnt te hebben in de eindfase van de oorlog. De Amerikaanse black metalband Nachtmystium wordt algemeen erkend als behorende tot de avant-garde van deze substroming. Op hun voorlaatste album prijkte het volgende devies: the next installment from Chicago’s black metal-boundary pushing hooligans.

Begin deze maand is het nieuwe album van Nachtmystium, The World We Left Behind, verschenen via Century Media Records. De muziek op dit album vertoont opvallende gelijkenissen met die op Silencing Machine, hun vorige release. Van grensverleggende muziek is op The World We Left Behind niet zo veel terug te vinden. Dat betekent overigens niet dat het een slecht album is. De muziek is duidelijk herkenbaar als van Nachtmystium en biedt fans van de band herkenbare klanken. We kunnen concluderen dat Nachtmystium zijn plek heeft gevonden in het black metalspectrum en consolideert deze met het nieuwe album. Hiermee nestelt de band zich comfortabel in een bekend nisje en weet toch voor een interessante release te zorgen. Al was het alleen maar om het effect wat het laatste nummer, Epitaph For A Dying Star heeft.