De eerste Duitse opera schijnt al in 1627 gecomponeerd te zijn, maar Dafne van Heinrich Schütz heeft de tand des tijds niet overleefd. Opera werd traditioneel in het Italiaans geschreven en regels zijn regels! Zelfs gerenomeerde componisten als Händel en Gluck schreven maar mondjesmaat in hun eigen taal. De zogenaamde Singspiele van Mozart Die Entführung aus dem Serail (1782) en Die Zauberflöte (1791) zorgden in hun tijd voor een doorbraak. Hiermee verwierf de Duitstalige opera internationale faam. Via Beethoven’s Fidelio en Der Freischütz (1821) van Carl Maria von Weber komen we dan bij Richard Wagner terecht. Nou, meer hoef ik niet uit te leggen.

De trend lijkt tegenwoordig om Die Zauberflöte op een wat meer ingetogen manier uit te voeren. Dat viel me pas op toen ik deze Electrola-opname uit 1973 in handen kreeg. Met een waarlijk legendarische bezetting is dit een waar meesterwerk: Edda Moser als sprankelende Koningin van de Nacht, Walter Berry als charmante Papageno en Anneliese Rothenberger als liefelijke Pamina. Hier kan ik me tenminste voorstellen dat met deze opera internationale faam verworven kan worden, want wat ik tot nog toe gehoord heb bij andere uitvoeringen blijft toch hangen in het genre van kindersprookjes.

Electrola was in 1925 opgericht in Berlijn. In 1952 verhuisde ze naar Keulen om een nieuw tijdperk in grammofoon geschiedenis in te luiden. Veel vroege Electrola opnames zijn nog steeds standaardwerken: de Johannes Passion van Bach door Fritz Wunderlich of Wagner’s Tannhäuser uit 1960 met Dietrich Fischer-Dieskau. Het is volledig gerechtvaardigd dat EMI deze en andere opnames uit de Electrola tijd opnieuw uitbrengt. Als ze allemaal maar half zo indrukwekkend zijn als deze Zauberflöte…!