De uit Los Angeles afkomstige muzikant/arrangeur Miguel Atwood-Ferguson is één van de belangrijkste nieuwe jazznamen van het afgelopen decennium. Hij was prominent aanwezig in de opkomst van een grote nieuwe golf aan jazzmuzikanten vanuit Los Angeles/Amerika en Londen/Engeland en hielp elke muzikant met zijn spel en arrangementen naar grote hoogten.

Maar zijn werk gaat nog veel verder dan dat. Zo werkte hij ook samen met Rihanna, Ray Charles, Lana Del Rey, Lady Gaga, Anderson .Paak, Dr. Dre, Kamasi Washington, Mary J Blige, will.i.am, Big Boi, Arthur Verocai, Bonobo, Lianne La Havas, Kaytranada, Moses Sumney, Kamaal Williams, Seu Jorge, Common, The Roots, The Cinematic Orchestra, Hiatus Kaiyote, Thundercat,  Adrian Younge & Ali Shaheed Muhammad, Carlos Niño en Bilal. Om er maar een paar te noemen, de lijst lijkt oneindig.

Atwood-Ferguson is zonder twijfel de meest gevraagde arrangeur van zijn tijd.  Op 20 september was hij nog de gevierde arrangeur/dirigent die samen met Floating Points en Shabaka Hutchings en een band met daarin onder meer Four Tet’s Kieran Hebden, John Escreet en Dan Snaith (Caribou) een optreden gaf in de fameuze Hollywood Bowl in Los Angeles. Hij dirigeerde daar het Los Angeles Studio Orchestra tijdens een eenmalige live-uitvoering van Promises, het meesterstuk uit 2021 dat Floating Points opnam met wijlen tenorsaxofonist Pharoah Sanders.

Natuurlijk werd het tijd dat hij met zijn volledig eigen album kwam. Het album dat hij labeleigenaar Flying Lotus beloofde toen hij tien jaar geleden bij Brainfeeder tekende en waar hij de afgelopen twaalf jaar met tussenpauzes aan werkte. Dat album ligt nu in de winkels onder de titel Les Jardins Mystiques Vol.1. Met 52 tracks en een speelduur van 3 ½ uur (!) is het een indrukwekkend en zeer lijvig werkstuk geworden dat op een 4LP-boxset en een 3CD-boxset gevat is.

Het is tegelijkertijd een muzikaal expansief fenomeen. Atwood-Ferguson grijpt van jazz naar klassiek, van fusion naar door hiphop en R&B aangedreven, elektronisch aangestuurd tot puur en akoestisch, van gedreven naar ingetogen, van minimaal naar uitbundig en van in de studio naar live. In een instrumentatie die even divers als prikkelend is. Les Jardins Mystiques Vol.1 kent een even ambitieuze als fenomenale uitbundigheid.

En met muzikanten als Kamasi Washington, Thundercat, DOMi & JD Beck, Jeff Parker, Carlos Niño, Austin Peralta, Bennie Maupin, Lara Somogyi, Jamael Dean, Jamire Williams, Burniss Travis II, Deantoni Parks, Brandon Coleman, Marcus Gilmore in ‘zijn band’ heeft Atwood-Ferguson ook nog eens de geweldigste muzikanten om zich heen.

Onmogelijk om drie en half uur aan muziek een redelijke recensie te geven natuurlijk. Schier onmogelijk opgave. Maar gelijk vanaf de eerste tonen van Kiseki en de daarop volgende tracks raak je verslaafd aan de manier waarop Atwood-Ferguson zijn stukken muzikaal aanpakt. Of dat nu in een minimale band/orkest setting is waarbij hij zelf bijna alle instrumenten speelt of juist weer met muzikale vrienden uitbundig van leer trekt.

Je vergeet de tijd compleet om alleen al het volledige eerste deel van deze expansieve boxset door te luisteren en te doorgronden. Alles klinkt even boeiend en om heel veel vaker te luisteren en weer nieuwe lagen in te ontdekken. De composities klinken rijk en het spel van alle muzikanten klinkt al evenzeer zo. Teveel fascinerende stukken om ook maar één uit te kiezen en aan te raden. Dit is een album om aan het begin van de avond op te zetten en vervolgens met de lichten gedimd en alle dissonantie (telefoons, computer en tv) uit voluit in te duiken en volledig in te verdwijnen.

De muzikale invalshoeken van Miguel Atwood-Ferguson zijn even verrassend als intrigerend. En klinken door verschillende muzikale tijden aan elkaar te verbinden even tijdloos als futuristisch en vernieuwend. Zijn arrangementen voor orkest zijn (natuurlijk) schatplichtig aan grootmeester Vince Mendoza, de beste arrangeur die we al decennia lang in de jazz hebben, al voegt hij daar ook weer heel slim fijne nieuwe elementen aan toe.

Les Jardins Mystiques Vol.1 is een massief en muzikaal universeel meesterstuk dat opvallend genoeg en ondanks de hoeveelheid stukken en de verschillende stijlen die de revue passeren behoorlijk wat coherentie vertoont of juist door al die verschillende stijlen optimaal blijft boeien. Een meesterwerk van ongekende allure dat zeker op basis van de composities als wel op al die klinkende namen die Atwood-Ferguson om zich heen verzamelde, optimaal indruk maakt. Het eerste deel in deze wel heel uitbundige trilogie biedt voor de komende jaren een immense weelde aan muziek.