Altijd goed om weer iets te horen van het Oost-Londense, rondom drummer Jake Long geformeerde, gezelschap Maisha. Vlak voor de zomer verrasten ze al met het ijzersterke samenwerkingsverbond met Gary Bartz getiteld Night Dreamer, opgenomen in de Haarlemse Artone studio’s, en op de eerste Record Store Day van dit najaar verrassen ze ons nog even met de Open The Gates EP. Alleen op vinyl uitgebracht met de lekker uitgerekte titeltrack op de A-kant en een live-uitvoering van het van hun eerste album This Is The Place bekende Osiris in een knallende live versie.

In die altijd in beweging zijnde jonge Londen jazzscene heeft Long een mooi collectief bij elkaar. Maisha is een band die zwaar put uit de spiritual jazz maar net zo goed de liefde voor souljazz en Afrikaanse ritmes in haar muziek heeft geïntegreerd.

Een ieder die de band live aan het werk heeft gezien weet hoe fantastisch het collectief met Nubya Garcia (sax), Shirley Teteh (gitaar), naast Long, Amané Suganami (Fender Rhodes), Al Macsween (orgel), Twm Dylan (contrabas), Tim Doyle (percussie) is. De band speelt immer inspirerende en opzwepende sets en dat is op deze opname van Osiris, opgenomen in Lille op 6 december vorig jaar niet anders.

Luister toch eens hoe geweldig de band de openingstrack van hun debuutalbum Osiris in ruim 16 minuten naar nieuwe hoogten tilt. Wat een verrukkelijke uitvoering horen we hier toch. Echt zo’n registratie die optimaal bewijst dat hun eersteling zo’n groeibriljant is die met veel spelen alleen maar beter wordt. Heerlijk hoe ze de track steeds vanaf scratch weer opbouwen en van dampende ritmes voorzien en naar een climax opbouwen.

Dat Nubya Garcia de ster van de band is wordt zo mogelijk nog duidelijker met het hartverwarmende mooie spel dat ze in deze live-uitvoering glansrijk laat horen. Mooi gevarieerd, diep en soulful. Die andere ster van de band is natuurlijk gitarist Shirley Teteh die immer een gevaarlijk koers vaart in onvoorspelbaarheid en daardoor steeds zo imponeert. Wat een belachelijk lekkere ritmesectie heeft die band toch ook. Onweerstaanbaar.

Even eerder dat jaar, in april, werd in de Soup studio’s in Londen ook de titeltrack van deze EP opgenomen. Onder de bezielende productie van David Holmes, de man die op zovele producties vanuit de jonge Oost-Londense jazzscene zijn stempel drukt, weet de band weer nieuwe hoogten te bereiken.

Met naast Long, Suganami, Macsween, Dylan en Doyle nu ook Tamar Osborn (fluit), Yahael Camara–Onono, Johnny Woodham (trompet) en de geweldige Binker Golding op sax.  Vooral hij is het die de compositie, sterk drijvend op de lekker diepe contrabas van Dylan, naar grote hoogten trekt met zijn avontuurlijke vrije spel zonder rem erop.

Open The Gates is een lekker lang uitgesponnen compositie die veel ruimte van improvisatie openlaat en daardoor optimaal beklijft. Fijn ook om trompet en fluit naast die altijd heerlijk prominente sax binnen de Maisha sound te horen en met extra percussie de rijkdom in ritmes nog groter te maken.

De Open The Gates EP is een mooie nieuwe muzikale stap omhoog vanaf This Is The Place. Nog dieper, nog avontuurlijker ook. Laat de podia maar snel weer opengaan en deze band zonder tijdslimiet met hun muziek naar de hemel klimmen. Hier is nooit genoeg van te krijgen.