De kracht achter Lunt, Žils Deless-Vēliņš, woont en werkt in Letland. Meer dan 20 jaar geleden was hij mede-oprichter van het Franse label We Are Unique!. Hiernaast heeft hij aan uiteenlopende experimentele muziekprojecten gewerkt, als songschrijver/componist en als sound engineer. Recenter deed Deless-Vēliņš van zich spreken met vj- en videowerk, alsmede een YouTube-kanaal over geluid en muziektechniek. Een serie interviews met Letlandse componisten is in de maak.

Volgens Deless-Vēliņš, wiens benadering wel enigszins vergeleken kan worden met die van Jim O’Rourke, kan de meest extreme feedback in potentie ook poëzie of inhoudelijke betekenis herbergen. Dit kun je als uitgangspunt zien van Noise to Body Repairs in D, een experimenteel werk dat volgens zijn zeggen ergens een echo is van Lou Reeds Metal Machine Music en Sheer Hellish Miasma van Kevin Drumm. Silver Session (For Jason Knuth) van Sonic Youth komt wellicht nog dichterbij. In Nederland hoorden we dit soort muziek nog weleens langskomen op het Narrominded label, al kun je dergelijke elektronische geluidsexperimenten in feite ook herleiden naar het muzikale pionierswerk van het Philips Laboratorium in de jaren vijftig.

Noise to Body Repairs in D bestaat vooral uit gitaarfeedback die vormen vindt door de inzet van ring-modulatie. Dit levert een intrigerende ep van ruim twintig minuten op. Een mooie lengte voor eenieder die open staat voor dergelijke intense klanken maar die toch eerst gedoseerd wil ervaren. De eerste track, Dirt Unleached Desire, wordt door panning verlevendigd; kleinere maar vurige, intense noise bevolkt de polen van het spectrum. Door het midden werkt zich een reusachtige boor. Qua geluidsbeeld een boeiende balans. Zoals Einstürzende Neubauten al zong: ‘Das Lied schläft in der Maschine’. Als de stilte invalt heeft dat net zoveel effect als het hardste lawaai. Bijzonder. Na een passage van een verschroeiende intensiteit valt na zeven minuten dan toch definitief de rust binnen.

Distonic kent een vlak maar zonder meer spannend verloop en laat meer ruimte dan zijn voorganger. In de laatste fase zijn het een aantal cut-off momenten die de muziek effectief accentueren. Hierna laat Dismantle Delusion een dromerige, post-apocalyptische sfeer horen. De muziek roept soms beelden op van smeulende resten maar is op andere momenten op een vreemde manier hoopvol. Dan worden as en puin verdrongen door ontkiemende planten.

Noise To Body Repairs in D is na Phantom Solids en Remember We Were Waiting for the Snow wederom een release die je niet in de koude kleren gaat zitten. Lunt onderzoekt, graaft en probeert, vanuit een persoonlijke, oorspronkelijke muzikale filosofie. Op deze ep leidt dat weer tot een heel ander geluid, al bespeur je, als je de drie genoemde werken hebt beluisterd, ook zeker telkens de hand, en de geest, van de maker.